સ્નેહનો પરમ સુમેળ

વર્ષાના વાદળ ને ધરાનો તો સદીઓથી દેખીતો પ્રેમ છે,
ક્ષિતિજે મિલનના મ્હોરામાં દેખાય છે એ તો ખોટો વહેમ છે !

આ વ્રુક્ષ તો સદા સદીઓથી ઉભા એક સ્થિતપ્રજ્ઞની જેમ છે,  
ને ખળખળ વહેતી નદીઓતો અસ્તિત્વનો અફર નિયમ છે !

કોણ વિન્ધાશે અહી પહેલા આસોપાલવ કે પછી ગલગોટો,
સદીઓથી બાગના માળીઓને તો આ બસ કર્મનો ખેલ છે !

ગળી જશે ગમમાં ગુલાબ ને ઓગળવું સાકરનું નિશ્ચિત છે,
ગુલકંદ તો એકબીજાની ઓળખ ખોવાય એવો એક મેળ છે !

ક્યાં ઘી ને ક્યાં કપાસ ને જુવો કેવો
સ્નેહનો "પરમ" સુમેળ છે, 
એક બની સાથે ઝળહળી ગયા જે પ્રગટ જ્યોતમાં "પાગલ" છે !