ରକ୍ଷାକର ମହାବାହୁ

ସଭିଙ୍କ ମୁହଁରେ ଉତ୍କଣ୍ଠାର ଛାପ 

ରଥାରୁଢ଼ ହେବେ ଜଗତ ଦେବ

ବରଷକେ ଥରେ ଏ ମର୍ତ୍ୟମଣ୍ଡଳେ

ଅନନ୍ତ ଖୁସିର ବର୍ଷା ବର୍ଷିବ।

ଚାତକ ପରାଏ ଚାହିଁଛି ଭକତ

ତା' ପାପ ନେତ୍ର କୁ ମେଲି

ମହାବାହୁ ଙ୍କୁ ସେ ରଥରେ ଦେଖିବ

ପାପ ଯେତେ ଯିବ ଚାଲି ।

ଟାହିଆ ହଲେଇ ରଙ୍ଗ ଅଧରରେ

ହସୁଥିବେ ଚଉବାହୁ

ଭାବରେ ତଲ୍ଲୀନ ଭକତ ହୃଦୟ

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ କିଛି ନଦିଶିବ ଆଉ ।

ବହି ଯାଉଥିବ ଅମାନିଆ ଅଶ୍ରୁ

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗ ଦେଖି

ଆନନ୍ଦ ମନରେ ନାଚୁଥବ ସିଏ

ଉପରକୁ ହାତ ଟେକି ।

ବାଜୁଥିବ ଘଣ୍ଟ ବାଜିବ ମୂର୍ଦଙ୍ଗ

ପଡୁଥିବ ହୁଳହୁଳି

ଛେରା କରିବାକୁ ରାଜା ଆସୁଥିବେ

ପଣ୍ଡା ନେଉଥିବେ ନିଉଛାଳି ।

ଆକାଶ ମାର୍ଗରୁ ଦେବା ଦେବୀ ସବୁ

କରୁଥିବେ ପୁଷ୍ପ ବୃଷ୍ଟି

ଏପରି ଶୋଭାକୁ ଦୁଇବର୍ଷ ହେଲା

ଭକତ ପାରୁନି ଦେଖି ।

କେତେ ଦିନ ଆଉ ଏହିଭଳି ପ୍ରଭୁ

ମଉନରେ ଥିବ ରହି

ଦେଖି କି ପାରୁନ ଏ ଦାରୁଣ ଚିତ୍ର

ଭକ୍ତ ଡାକେ ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି।

ତୁମେତ ଆରମ୍ଭ ତୁମେ ତ ବିଲୟ

ତୁମେ ତ ସଂସାର ସାର

ଦିଅ କୃପାଦୃଷ୍ଟି ଏସୃଷ୍ଟିକୁ ତୁମ

ମହାବାହୁ ରକ୍ଷା କର ।