ପ୍ରଜାପତିର ପୁଷ୍ପ ପ୍ରୀତି

ଗହନ କାନନେ ପ୍ରୀତି ପୁଷ୍ପ ବନେ  

    ପ୍ରଜାପତି ଉଡି ବୁଲେ , 

ପ୍ରେମର ପ୍ରତୀକ ପ୍ରଜାପତି ମିତ 

   ଚୁମା ଆଙ୍କେ ଫୁଲେ ଫୁଲେ ॥ 

କୋମଳ ଫୁଲର ପାଖୁଡା ନରମ 

    ପ୍ରଜାପତି ସ୍ପର୍ଶ ସୂକ୍ଷ୍ମ , 

ଭଲ ପାଏ ବୋଲି ଆଘାତ ଦିଏନି 

   କେବେ ସାଜେ ନାହିଁ ରୁକ୍ଷ ॥ 

କାହିଁକି କେଜାଣି ଭଲ ପାଏ ଅତି 

    ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗକୁ ଜାଣି , 

ଗୁଣଵାନ ପ୍ରେମୀ ନିଜେବି ରଙ୍ଗିନ 

    ମଧୁ ସ୍ପର୍ଶେ ସାଜେ ଋଣୀ ॥ 

ସୁରମ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିର ରମ୍ୟ ଉପହାର

    ପାଖୁଡା ପରାଗ ମଧୁ , 

ସୁକୋମଳ ଫୁଲେ ପ୍ରଜାପତି ବସେ 

    ସାଜି ପ୍ରିୟତମ ବନ୍ଧୁ ॥ 

ପ୍ରଜାପତି ପ୍ରୀତି ଉଚ୍ଛୁଳି ପଡଇ 

    ଚୁମ୍ବନର ମଧୁ ସ୍ପର୍ଶେ , 

ବିଧି ବିଧାତାର ଅପୁର୍ବ ସଂଯୋଗ 

    ପ୍ରକୃତି ରାଣୀଟା ହସେ ॥ 

ପ୍ରଜାପତି ପ୍ରେମ ସବୁଠାରୁ ଭିନ୍ନ 

     ସାଶ୍ଵତର  ନିଦର୍ଶନ , 

ସତ୍ୟ ଚିରନ୍ତନ ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନ 

    ସୃଷ୍ଟିରେ ବିଚିତ୍ର ଧନ ॥ 

ଟିକି ପ୍ରଜାପତି ଢାଳଇ ପିରତି 

    ପାଖୁଡାରେ ସ୍ଵପ୍ନ ଅଶ୍ରୁ , 

ଆବିଳତା ହୀନ ତା' ପ୍ରେମ ବିଭବ 

    ହସଇ ପରାଗ ରେଣୁ ॥ 

ସାମାଜିକ ବାର୍ତ୍ତା ସନ୍ଦେଶ ସଦିଚ୍ଛା 

     ପ୍ରଜାପତି ପ୍ରୀତି ମତି , 

ଟିକି ଡେଣା ମେଲି କହେ ଉଡି ଉଡି 

    ପ୍ରେମ ମୋ'ଅଲିଭା କୀର୍ତ୍ତି ॥ 

କାମନା ବାସନା ନୁହେଁ ସମ୍ଭାବନା 

     ହେଜହେ ସଭ୍ୟ ମଣିଷ , 

ସ୍ଵାର୍ଥପର ସାଜି କର ନାହିଁ ପ୍ରୀତି 

    ପ୍ରେମ ହୋଇ ଯିବ ଧ୍ୱଂସ ॥ 

ପରାଗ ସଙ୍ଗମ ପବିତ୍ରତା ଚିତ୍ର 

    ପୁଷ୍ପ ରେଣୁ ଚିତ୍ର ରାଜି , 

ମଧୁ ପୁଷ୍ପ ହସେ ଅତି ନିରଳସେ 

     ପ୍ରଜାପତି ନାମ ଭଜି ॥