ଝରଣାର ଦୁଃଖ

ଗିରି କନ୍ଦରରୁ ଝରିଆସ ତୁମେ

ଚପଳ ବାଳିକା ପରି,

ପବନର ସାଥେ ଝୁମି ଝମି ଗାଅ

ତା ସହିତ ନୃତ୍ୟ କରି l

ନିମ୍ନଗା ଗୋ ତୁମେ ନିମ୍ନ କୁ ଆସିବା

ତୁମରି ଧର୍ମ ଅଟଇ,

ଧାରା ହୋଇ ତୁମେ ବହି ଯାଇଥାଅ

ଛୋଟ ଏକ ନଦୀ ହୋଇ l

ପାହାଡ଼ ତ ଏବେ ନିଶ୍ଚିହ୍ନ ହେଲାଣି

କେଉଁଠୁ ବହିବ ଝର,

ମାନବ ସମାଜ ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ

ପାହାଡ଼ କରନ୍ତି ଜୁର l

ଡିନାମାଇଟ ଦେଇ ପାହାଡ଼ଭାଙ୍ଗନ୍ତି

ପଥର ନିଅନ୍ତି ବୋହି,

ବୃକ୍ଷଳତା ସବୁ କାଟି ଦେଇଥାନ୍ତି

ମାଟିସବୁ ଯାଏ ଧୋଇ l

ଦିନ ପରେ ଦିନ ପଥର ଖସଇ

ପାହାଡ଼ଟି ନଷ୍ଟ ହୁଏ,

ଝରଣା ଆଜି ବହି ପାରେ ନାହିଁ

ଜଳ ଧାରଶୁଖି ଯାଏ l

ଉତ୍ତାପ ବଢୁଛି ଜଗତର ଯେଣୁ

ଜଳ ସ୍ତର ନିମ୍ନଗାମୀ,

ଭୂମି ତଳ ଜଳ ପତ୍ତନ କମୁଛି

ଝରୁ ନାହିଁ ଝର ପାଣି l

ଝରଣାଟି ସିନା ମୁଖ୍ୟ ସ୍ରୋତ ଅଟେ

ନଦୀର ବହିବା ପାଇଁ,

ନଦୀର ଧାର ଶୁଖିଯାଏ ଏବେ

ଝରଣା ଯେହେତୁ ନାହିଁ l

ବଣ ଜଙ୍ଗଲର ପଶୁପକ୍ଷୀ ଏବେ

ପାଣିବି ପାଆନ୍ତି ନାହିଁ,

ଶୋଷ ବିକଳରେ ପାଣି ଟିକେ ପାଇଁ

ଗାଆଁ ମୁଖା ଥାନ୍ତି ହୋଇ l

ଶୁଖିଲା ପାହାଡ଼ ଭୂଇଁ,

ଝରଣାର ଆଜି ଦୁଃଖ ଅସୁମାରୀ 

ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣ ତାର ନାହିଁ l।