सुधाकरी रचना

नशेची ती लत । घालविते पत

कुत्र्यावानी गत । माणसाची

वाया गेली मती । संसाराची माती

झाली अधोगती । जीवनाची

एकच तो घोट । लागताचं ओठी

बुद्धी होई नाठी । कायमची

जोखीम रे मोठी । शरीराची हानी

सांगितली कुणी । करावया

खोटेच बहाणे । खोटेचं दाखले

जिभेचे चोचले । पुरवाया

तुझ्या अवस्थेला । तूचं रे कारण

नकोचं तारण । कुणा धरू

तोल ढासळतो। मित्रांच्या संगती

धरी कुसंगती । अपरात्री

संसाराची दशा । जनी होई हशा

घोंगावती माशा । गलिच्छासी

जैसे ज्याचे कर्म । तैसे त्यासी फळ

होई पानगळ । अवेळीचं

व्यर्थची तो जन्म । नशेचा लाचार

संपला विचार । भलाबुरा

व्यसन विळखा । विसर देहाचा

नाश मानवाचा । ठरलेला