संधी प्रतिदिनी

उजेड निसटतो जशी तिन्ही सांज होते

उत्साह हरवतो आणि शरीरही थकते 

विचारांची गतीही तशी मंदावत जाते

संथ वार्‍याच्या झुळूकेत मन रिते होते 

पक्ष्याच्या पंखाखाली पाखरू विसावते

प्रत्येक जीव काहितरी आडोसा शोधते 

काही हिशेब होती पूर्ण काही शेष राहते

थोडेथोडके यश देखील नवी आशा देते 

जशी रात्र संपते आणि नवी पहाट होते

कष्टाने तांबडी माती हिरव्या रंगात डोलते 

जरी एकच आयुष्य तरी किती संधी देते

दर दिवशी आयुष्य नव्याने सुरू होते