रेड लाईट एरिया

झंकार गीत सजले होते 

घुंगरू मात्र थिजले होते

नजर झुकली माहिती होते

मन मारून साहिले होते 

बाजार भावनांचे भरले होते

नकळत कुणी अडकले होते

"स्त्री"त्वातील स्री म्हणून बेजार होते

शहारलेले "मी"पण, कधीच संपले होते

सांत्वनपर शब्द फक्त उरले होते

माडीवर "रेड लाईट एरीयात" बंदिस्त होते

सुटका नाही म्हणून आक्रंदत होते

त्यावर सौंदर्य लेपन झळकत होते 

ज्वलंत समस्यांचे पांघरूण झिडकारत होते

आपलेपण नसतो कुठेही जगणं असे जगत होते

नि:शब्द होवून निर्विकार भावनांचे बळी देत होते

अर्थहिन जगणे, अर्थास हवाली करत होते...

कलंकीत वाटावे, कुणाच्या वाट्याला न यावे कधी

हेच रोजच्या अंधाराला करूणेने विनवत होते...!!!

कुणा कवी, लेखक, पत्रकाराच्या लेखणीतून रडवत होते

समाजहित कशात असावे ऊर बडवून मांडत होते...

अन्यायाची एक अनोळखी वाट बनण्यास रोखत होते मुकपणेच वाचा फोडून साद घालण्या समजावत होते