निसर्ग कवी...

सारे सुने सुने झाले

रानकवी हरपला

त्याचा कविता प्रवास 

अचानक हा थांबला 

होते निसर्गाचे वेड

सदा रानात रमला

केले गारुड मनात 

जीव निसर्गा लावला

बाज मराठी भाषेचा

ज्याने अंतरी जपला

जरी कवी साधाभोळा 

हात काळजा घातला

शब्द हिरव्या बोलीचा

साधीसुधी बोलीभाषा 

मातीतुनी उगवली

गवसणी ती आकाशा

चिंब पावसात जेव्हा 

रान केलं आबादानी 

दान नभाचे भुईला

अशी रचलीत गाणी

घन ओथंबुनी येती 

चिंब भिजवती बोल

शब्द हिरव्या बोलीचा 

त्याला धरित्रीची ओल

ऐसे ना. धों. महानोर

ज्यांना ओढ निसर्गाची 

हिरवीकंचशी गाणी 

सांगा कशी जन्मायाची?