लबाड लाल मुंग्या

आज माझ्या घरात तुम्ही उन्हाची चाहूल घेऊन आलात

लाल रंगाच्या किनारीच्या रांगोळीसम सजलात

हातात होते विणकाम म्हटले थांबा जरा येते नटून थटून

कशा आलात ते जवळ येऊनच बघते

काय तो मेला एक शेवेचा पडला तुकडा

त्यांच्याकडे लगेच तुमचा डोळा झाला वाकडा

आलात अशा डौलात आणि ठिय्या मांडून बसलात नुसत्याच नाही आलात तर आमचा चावाही घेतलात

माणसेही येत नाहीत कितीही तुम्ही बोलवा

तुम्हाला मात्र दरवर्षी धाडावाही लागत नाही सांगावा

हक्काने येता आठवणीने म्हटले सन्मान तुमचाही करावा

हळदी-कुंकू लावून घेऊन नंतर लक्ष्मणरेषेत बसवा