जीवन-प्रवास
जीवन-प्रवास
जीवनाचा प्रवास
विधाता सुरु करतो
प्राक्तनाप्रमाणे
तिकीट काढून देतो
रम्य बालपण येता
गाडी जोरात धावते
गाणी गप्पागोष्टी
ह्यात बालक रमते
पौगंडावस्थेत मन
मित्र मैत्रिणी वर्तुळात
चेष्टा खेचाखेची गंमत
वाट सरे झटक्यात
यौवनाचे रंग गुलाबी
साथ वाटे हवीहवीशी
मैत्रिणीची हो बायको
मजा येतसे भांडणातही
चाळिशीची चाहूल येता
पोक्तपणा ये मना
सोडून देई दुजेपणा
मन धावे जनकल्याणा
साठीमधले रंग
विरक्तीचे असती
इदं न मम म्हणती
दान करुन टाकती
पंच्याहत्तरी साजरी
हीरक महोत्सत्वाची
मन लागे पैलतीरी
चाहूल लागे मृत्यूची
कुणान माहित
हा जीवन-प्रवास
कधी संपतो
अखेरचा क्षण
मनुजाला
अज्ञातचि असतो