घाव

घाव

काळ्या तापलेल्या मातीत

 कोंदाटला तिचा श्वास

 डोळे लागले आभाळाकडे 

लागली मिरगाची आस

 गेल्या वर्षालाआला नाही

धन्याने सोडला श्वास

कर्जाचा या ओझ्या पायी

धन्याने घेतलाया फास

कपाळीच कुंकू गेलं

डोईवर छप्पर नाय

घरात एक दाणा नाय

आता पिलाच्या मुखी

 घालू काय

अरे अरे सरकारा

आता तरी जागा होय

तू दिलेला र पैका

माझ्या पवतर आलाच नाय

 तू दिलेला र पैका

मधल्या मधीच जिरला

फुटल माझं नशीब

सारा काळच फिरला

अरे माझ्या मेघराजा

या वर्साला तरी पाव

डोळ्यात आस उद्याची

परी काळजात घाव