आधार

एक ती आईच असते जी नेहमी आपला भक्कंम आधार असते ,

जेहा कुणीही आपल्या बरोबर नसतं तेव्हा ती मात्र असते आपल्या बरोबर ,

सगळ्यांच्या विरोधात आपल्या पाठीशी उभी असते ,

बाहेरची शांतता पण मनात उठलेलं वादळ हे फक्त तिलाच कसं कळतं ,

कधी मैत्रीण म्हणून तर कधी उत्तम सल्लागार म्हणून ,

कधी आनंदाचे क्षण साजरे करायला ती साथ देते .

आपलं बालपण , आपलं तारुण्य ती आपल्यात पहात असते 

आणि म्हणूनच ती आपल्याला समजून घेत असते ,

आपला आळस , अल्लडपणा , निष्काळजीपणा ती चालवून घेत असते ,

आपलं गुपित ती नेहमी जीवापाड जपते ,

अलगद , हळुवारपणे आपल्याशी बोलणारी आईच असते ,

आणि तसच आपणही बोलावं हे सांगणारी पण तीच असते ,

" असं करू नये , असं वागू नये , असं बोलू नये " 

ह्याचा धडा शिकवणारी ती आपली शिक्षिका असते ,

" जाऊ दे आता जे झालं ते झालं " असं म्हणून मनाला दिलासा देणारी

पण ती आपली आईच असते .

चांगल्या वागणुकीसाठी , आपल्या यशाचं मनापासून पण तरीही

हातचं राखून कौतुक करणारी ती आईच असते 

आपण अजून चांगलं करावं , खूप काही करून दाखवाव म्हणून .

आईला समजणं , तिच्या भावना उलगडणे कठीण असतं

म्हणूनच तर तिला आपण समजलो नाही ,

तिची कदर केली नाही , याचा वसवसा मनाला लागून राहातो .

अशा ह्या आईला कोटी कोटी प्रणाम !