શ્યામ કહું કે કૃષ્ણ

શ્યામ રે સંતાયો મારો

મથુરાની વાટે,

બહુ રે ના તરસાવો હવે

હ્રદયની તરસને

શ્યામ રે સંતાયો મારો...

શોધુ રે ક્યાં એને એકલતાની વાટે

થાકી છે આંખો મારી ઢળતી આ રાતે

ઘેલુ થયું છે મન, યશોદાના લાલમાં

બહુ રે ના તરસાવો હવે હ્રદયની તરસને

શ્યામ રે સંતાયો મારો...

ગોકુળની ઘેલી ગોપી સાદ કરે છે

આકુળ વ્યાકુળ થઇને શ્વાસ ભરે છે

આવીજા આજ મારી, મનની એ બાનમાં...

બહુ રે ના તરસાવો હવે હ્રદયની તરસને...

શ્યામ રે સંતાયો મારો...

ગીતાને ગાઇ એણે માનવ્ય કાજે

જાગી છે માનવ હૈયે વિરતા આજે

જીવન પૂર્યું જગતમાં ખાલી ખોળીયામાં...

બહુ રે ના તરસાવો હવે હ્રદયની તરસને...

શ્યામ રે સંતાયો મારો...