રાખડી

હાથમાં દઈ હાથ તાળી તું વહી ગયો,

કેટલો સમય બોલ તેને પણ થઈ ગયો ?

આંખ પર બાંધી પટ્ટી હું શોધતો તને

જાણ ના હતી ક્યાં હતો ને ક્યાં વહી ગયો !

સાથ-સાથ ચઢતાં હતાં નદી ને પર્વત

ખેલ એ આજ-કાલ જો ક્યાં વહી ગયો !

પાણકા – પાણકા વડે જે જીતતા’તા

તે ઇસ્ટો ,ચોપાટ, લુડો થઈ ગયો,

હાથ સાંકળમાં પકડ્યા’તાં હાથ જે

હાથ મળવો એ મુશ્કેલ થઈ ગયો !

સમય છે ખબર છે આવતો જાય ને બદલે 

પણ,મનુજ પણ ઘર થકી ‘લોગ’ થઈ ગયો !

હાથમાં બાંધી નથી આજ રાખડી

ભાઈ,દૂર છું તુજથી સંજોગ થઈ ગયો.