मनातल्या आठवणी मनात विसरायला खरंच सखे आजवर हे पटलंच नाही -------

जीवाला जीव मिळेल असं नातं कधी जुळलंच नाही --- ।

पण खरं सांगू? मला खूप आवडतेस तू हे सांगायला सखे आजवर कधी जमलंच नाही ----- ||

परतीच्या पावसानं पुर्ण बळीराजा उध्वस्त झाला

नदी नाले एक झाले गेलं पाण्याखाली गाव ।।

नाही येथे कोणी / माय माझी || आठवण येता / ओले झाले डोळे

ज्योती प्रकाशाने उजळु दुनिया

डोळ्यात तेल घालून करतात देशाची सेवा

विचार करून तुम्ही निवडून द्या उमेदवार

स्वत:च्या त्या हिमतीवर तू भक्तीगड उभा केला

नियम स्वच्छतेचे पाळा

तुमच्याच आर्शिवादाने झाली सुकर आज वाट

सुख सगळं असूनही भासते तुमची उणीव

तुझा भास मला होता मनालाच मी बोलतो ।।

कळू द्या तुमची जगाला लायकी ।।

हिंदू नि मुस्लिम सारे भाई भाई

बंधू मुऱ्हाळी गं माझा गाडी आणे घुंगराची

मंद मंद चाल पोटा मधी पाय

देव माणसात | आज मी पाहिला

कोठे बसलास दडून देवा

बंधू मुऱ्हाळी गं माझा गाडी आणे घुंगराची

बंधू माझा बळी राजा झोका झाडाला बांधतो ।

लाडाची ज्योती बापाची गुणवान

पावसाशी स्वप्नांचे नाते सांगणारी रचना

आला पाऊस भिजली शाळा मुले सारी झाली गोळा गोळा होवून धरला ताल पावसाने केली भलतीच कमाल

बाप गेला देवा घेरी माय नेहमी आजारी तिच्या दवाखान्यासाठी करे उन्हात मजुरी

फिकीर अन् चिंता करु नये कधी जेणे करून जवळ येणार नाही व्याधी

अंधरली रानवाट गर्द झाडी जंगलात हूर हूर लागे जीवा दरी खोऱ्या डोंगरात

अख्या जगाचा पोशिंदा काळ्या रानात राबतो आस बांधून पोटाला उभं आयुष्य जगतो ।।

पडता सरी रानात गंध धरेचा वाहे घेऊन अत्तर सुवास रान वारा ही वाहे

लोक असे का वागतात मला हेच नाही कळत चुगल्या करणं दुसऱ्याच्या काहून नाही टाळत ।।

लेक सासरी नांदते सुखी ठेव माय बापा देवा आयुष्य मागते ।।

सोसे उन वारा सीमेचा जवान असे अभिमान महाराष्ट्र माझा

पाण्यावाचून तो इाला होता मृत काय म्हणे कावळा प्याला होता अमृत

दुरवर चाले / सुगंध वासाचा गोडवा रसाचा / मगकळे ।।

घाम नवऱ्याचा / पुसे पदराला भाळी कुंकवाला / जीव लावी ।।

झाडे हिरवी हिरवी माना लागली टाकू पिढ्या गणतीचा वड कमरात लागे वाकू ।।

होळी रंगपंचमीला खेळे मिळूनिया रंग जमवून मुले मुली खेळा मधी होई दंग ।।

गर्व वाटतोय मला भीमराव जन्मा आला अंधरल्या झोपडीत क्रांती सुर्य उगवला ।।

आला उन्हाळा नको ही शाळा हवी आता सुट्टी मित्रा सोबत मज्या करूया जमेल आमची गट्टी

औकात नाही तुमची आमच्याशी पंगा घेण्याची वेळ येईल तुमच्यावर चीनला भीक मागण्याची ।।

असा तापतो उन्हाळा फुटे नवीन पालवी ऋतू वसंत येताच रुप निसर्ग फुलवी ।।

उठा गं सयांनो , करा सडा रांगोळी ओवी गात सकाळी , गोविंद गोविंद ।।

समद्याच लग्नाची फट फजीती झाली सारी वऱ्हाडी मंडळी थकून घरी आली ।।

होळीचा आनंद ठेवा जरा बाकी कळूद्या तुमची जगाला लायकी ।

हरी कीर्तनाची । जुनी परंपरा करती साजरा । सात दिस ।। देश संस्कृती । ठेवावी जपून देऊ मान पान । वडिलांना ।।

एक ताट एक घास दोघे बिलगे पाडाला घेती फळाचा अस्वाद मिळे आनंद जोडीला

माज चढला तुम्हाला खाता भारताचे ऊष्ट टाकू संपून अस्तित्व देतो वार्निंग हीे लाष्ट ।।

रक्त सांडले भूमातेचे केला तुम्ही गुपीत घात वीर सारे असता झोपेत घडवून आणला हा अपघात

फार केलेत गं कष्ट तू या लेकरा पायी तुझ्या विश्वासाचा घात मी होऊ देणार नाही

लय झालं आवघड ह्या कामगाराचं जीनं या महागाड्या शहरात नाही लागत रे मनं ।

वागतात ही माणसं कशी किळस वाणी भांबवलेल्या नजरा

काय देवा असं मीच केल पाप माझ्या नशिबाले कारे असा व्याप

सरपण गेलं चूल गेली आली गॅस शेगडी चालता बोलता याची बंद पडू लागे नाडी बुढ्ढा होण्या आधी याचं हात पाय गेलं .

कनक - पारस दोघाचीच जोडी परिस स्पर्शाने सुवर्णाची गोडी ।। परिस लागता होई त्याचे सोने चमत्कार त्याचा असा कोण जाणेे ...

आग भुकेल्या पोटाला नसे भाजीची रे आस मिठ भाकरीचा मिळो आम्हा पोटा दोन घास ।

आई आणि बाप / माझे गुरूजन करीतो नमन / त्यांच्या पायी ।। घरात बापाचा / करा मान पान नको अपमान / कधी काळी ।।

लांडोर झेले अश्रू रानी मोराची खेळी दोघाची

करा दान धर्म / दीन दुबळ्यांना । गोर गरीबांना / कधी तरी ।। मुक्या प्राण्यावर / करावी रे दया करोनिया माया /मनोभावे ।।

मोर नाचे रानी / करुन पिसारा निसर्ग हा सारा / फुलवीत ।

वसंत ऋतुत / फुटते पालवी मनाला भूलवी / निसर्ग हा ।। निसर्ग किमया / आंब्याला मोहर करतो कहर / मेघ राजा ।।

खारुताई खारुताई बोल ना गं मला घर भर भांडे मी खाऊ देईन तुला

फुले रंगी रे बेरंगी शेती मातीचे ते बांध शालू हिरवा नेसून देई मनाला आनंद

सोडून सारे टेन्शन गीत गाऊ आनंदाचे फुलवू फुला सारखे हे रंग जीवनाचे

मोबाईलमुळे गाव आता झाला सारा वेडा कोणालाही येत नाही उजळणीचा पाढा व्हॉट्सअॅपमध्ये याचं मन रमून गेलं .

दिसे चार पाय डोळे भासे मळवटा परी लाल पिवळा कासव शोभे तुझ्या हातावरी ।।

शोध घेतला त्या गाडीचा पहारा त्यावर किन्नरचा नजरा नजर पित्याची झाली स्वाती गळ्यात मिठ्ठी घाली नयन चित्याचे अश्रु ढाळे रे

असे उघडा पाघडा गरीबाचा हा संसार विखूरल्या सामानाला मिळे बाजाचा आधार ।।

बाप महा शेतकरी काळ्या मातीत राबतो घाली भूई आड दाणा स्वप्न उद्याचे बघतो ।।

असे उघडा पाघडा गरीबाचा हा संसार विखूरल्या सामानाला मिळे बाजाचा आधार ।।

म्हणतात वेडा मला सारे तुझ्या संगतीनं बोल कविते माझ्याशी हसे मगं गमतीनं ।।

गळून गेले माझे मी पण अनुभूतीला सारे अर्पण ।। जरी म्हातारा मी बिनकामी येईल आठवण क्षणोक्षणी ।।

रान शिवार फुललं पक्षी गाऊ लागे गाणी कानी येता कुज बूज मन येतं रे भरुनी ।।

केली तोडून भकास वन राईची रे छाया घाव घालून बुडाशी केली सपाट किमया ।।

कशी घुसली रे गोळी बाळा तुह्या काळजात सण दिवाळीच्या दिशी कसा झाला तुझा घात ।।

बँकेमध्ये कर्जासाठी केला होता एक अर्ज बँक देईना म्हणून घेतो सावकारी कर्ज

तिन माकडं जंगलात येऊ म्हणाले फिरुन झाला एक चमत्कार वाघोबा दिसले दुरुन ।।

बाप महा शेतकरी काळ्या मातीत राबतो घाली भूई आड दाणा स्वप्न उद्याचे बघतो ।।

गळून गेले माझे मी पण अनुभूतीला सारे अर्पण ।। जरी म्हतारा मी बीन कामी येईल आठवण क्षणोक्षणी ।।

बोल कविते माझ्याशी आलो गं तुझ्या दारात वाट गं तुझी बघतो कसा येऊ मी घरात ।।

गेले मायबाप देवा घरी कशी आणली रे वेळ नियतिनं साधला डाव असा कसा मांडला खेळ ।।

उनं वाऱ्याच्या संगती नित करतो रे मस्ती कष्ट काबाड करुन करे माती संगे दोस्ती ।।

येता भरती उसळती लाटा दुःखाच्या वाटा ।। लाटा आवाज पाण्यावर करे सुटे कापरे ।।

आरती लाऊनीया दिप ज्योती कापूरच्या वाती जय जय भवानी ।।

नवरात्र महोत्सव करीन मी साजरा माळीन गजरा तुझ्यासाठी ।। दुर्गा माते आले तुझ्या भेटी नारळाची ओटी भरीन ।।

कर रात्रीचा दिवस मनो मन कर कष्ट कर आज्ञाचे पालन विद्याधन सर्वश्रेष्ट ।।

सहा बैलाचा नागर बाप हाणे माळरानी आसूडाच्या आवाजाच्या उरल्या फक्त आठवणी ।

अंबे सजलं मंदिर भक्त चाले तुझी वाटं लाल कपाळीच कुंकू भाळी शोभे मळवटं ।।

सारे जमवून करुया वर्गनी कोजागिरी साजरी केली सर्वांनी ||५|| उगवली आज पौर्णिमेची रात नभी सजल्या चांदण्या प्रकाशात ||६||

पोटी धरुन लेकरु निघे अंधारात नार हाती घेऊन कोयता झाली जीवाला उदार ।।

फडामधी ऊसतोडी गावी फराळाचा वास त्यांच्या मुखाला रे कधी नसे दिवाळीचा घास ।।

वैभव सारे समीप असता उगाच भटकत फिरु नको कशास करशी हाव माणसा रडत उगा तू बसू नको ।।

जय जय भवानी मन रमनी महिषासूर मर्दिनी जय जय भवानी ।।

सारे जमवून करुया वर्गनी कोजागिरी साजरी केली सर्वांनी ||५|| उगवली आज पौर्णिमेची रात नभी सजल्या चांदण्या प्रकाशात ||६||

नऊ दिवस उपास पायी नसे रे वहाण पोट जरी खपाटीला नाही भूक नी तहान ।।

कर रात्रीचा दिवस मनो मन कर कष्ट कर आज्ञाचे पालन विद्याधन सर्वश्रेष्ट

आता तरी खरं बोल देवा तू आहेस तरी कुठं का उगाच आपलं फुकटच नाव केलंस मोठं

नातं तुझं माझं सख्या माझ्या तानुल्या बाळाचं भविष्य आपलं त्याच्या हाती पुढील काळाचं

घरात बायको माझी जाळून जीवास गेली सणास कोनत्याही साडी कधी न मिळाली

नादी बाबा बायकोच्या नाही केव्हाच लागत काय सांगू नाही माझंं तिच्या वाचून भागत ।।

तुझ्या डोईवर दुधाचा माठं सखे अवघड वळणाची वाट तोल सांभाळ जरा रस्ता नाही बरा -

पहली माझी ओवी गं माझ्या माय बापाला पोटी मला जन्म दिला ये रे बाळ विठ्ठला ... ।।

बाळ पार्वतीचा केळी नारळीचे बनं पार्वती न्हायाच ठिकानं ।

नाव त्या रायगडाच्या बुरुजाला हिरकणी तिची कहाणी शौर्याची दिले शिवाजी राजानी

बाराव्या दिवशी विजू बोलला आत्महत्या मार्ग नाही चांगला मुला बाळाला वनवास आला जो बाळा जो रे जो

बाप महा वाट पाहे पाहे लेकरु येण्याची सण येतो बैल पोळा पोळा आवड बाळाची

सांज सकाळच्या वेळी मस्त मजेत फिरतो घरी जाण्यास बाबा रे जीव माझा घाबरतो

पाय धुऊन बैलाचे कुंकू लावते कपाळी पुजा आरच्या करून घाली पुरणाची पोळी ।।

पहाट वारा अंगा गार झोंबतो झोप मोडतो

तांडव येता महापुराचे निद्रस्त असे जनता आंकात ह्या जिवाचा रुद्ररूप तिने घेता

येता आषाढ श्रावण पोथी पुराण चालती मह्या बापाच्या अंगणी टाळ मृदंग वाजती

सण नारळी पौर्णिमा मोठा मच्छीमारांसाठी कोळी नारळ वाहून भरी सागराची ओटी

सांग ना गं आई सूर्य कसा तापतो कधी पडते छाया ढगा आड लपतो

माहेरची आठवण आणि त्याचे शब्दरूप

आई गुरु चरणाला माझे पहिले वंदन दिला तिने मला जन्म तिचे गातो गुणगाण

नागपंचमी सणाला हात मेंदीनं रंगला खेळ मांडीयला अंगणात

शेताच्या बांधावर कोण गं उभी भाजी घेते मी भावजी भावजी वाट नका पाहूजी

माझी आजी आहे गुरू साऱ्या घराचा ती पाया आम्हा सगळ्यांवरती तिची असायची माया

येता श्रावणाच्या धारा मन होई ओलं चिंब रानी फुलवी पिसारा पडू दे रे थेंब थेंब

संत असावे निर्मळ भाव अंतरी मनाचे जसे गंगेचे ते जल तसे प्रांजळ मनाचे

एकादशी न आषाढी बांधावर वाचे पोथी पाणी भरुन घामाचे बळी पिकवितो मोती ।।

हात लाडकीचा हाती बाप पुसतोया डोळा धरी दाबून हूंदका कसा येतो कनवळा

झाला सरला उन्हाळा पडे मिरगाची छाया रोज पाहे नभाकडे त्याची मेघावर माया ।।

कष्ट करे शेतकरी पिकवितो रान मोती राब राबून घामात ओली झाली काळी माती ।।

बाप राबतो म्हणून घरा मिळतं रे सुख नाही आठवत कोणा त्याच्या मनातलं दुःख ।।

पावसात दोघे चिंब भिजण्याची गोष्ट

लेक लाडकी बापाची तीच बापाचा आधार नाते जोडी दोन घरी करी कुळाचा उध्दार ।।

कापूस पिकवणाऱ्या शेतकऱ्याची सामान्य शोकांतिका

नको भाऊ बंदकी, नको नाती गोती नितीचीच येथे झाली आज माती

ढेकळाच्या माती खाली बीज अंकूर आडलं भेगाळल्या जमिनीत पाण्या विना ते नडलं ।।

मृग आल्यानंतर येणारे अनुभव आणि त्याच्या आठवणी

पावसाचे परिणाम आणि त्याची दृश्यात्मकता

माय बापाचा आसरा...

आई,वृद्धाश्रम,आठवण.

अरे पाऊस पाऊस,का रे झाला तू ऊदास...

तुझी घागर नळाला लाव या गीताचे प्रभावी विडंबन

नवरा बायकोच्या नात्याचे वर्णन

वंशाचा दिवा पारंपरिक समज

अधिक मासाचे सांस्कृतिक महत्त्व आणि त्याचे जनमानसातील समाज

बळीराजाच्या मुलांची शोकांतिका

गर्भपात...

पाण्याचा प्रश्न

पारंपरिक ओवी निर्मितीच्या जात्याचे वर्णन

सुखी संसाराची लावूनीया वाट,मुले चालती सासरची वाट.....

प्रीतम ताई यांना उद्देशून लिहिलेली कविता

एका स्त्रीचे संसारिक परंतु विनोदी चित्र

हरिनामाचा महिमा

माणसाच्या प्रवृत्तीवर भाष्य

सुखाचा संसार

महापुरातील यातायात

आरोग्याची काळजी घेण्याची गरज आणि सल्ला

एक भावनेचे चित्रण

पाऊस यावा म्हणून देवाची प्रारथना

महिलांनी स्वतःचे रक्षण करण्याचे धाडस दाखविले पाहिजे

व्यथा कुणाला सांगायच्या असा प्रश्न मांडला

आईची थोरवी कवितेतून मांडली.

शेतकरी बापाची शोकांतीका

आई मला मारण्याचीग गं का तुलाच झाली घाई..........

शेतकरी,महागाई,दिवाळी,सावकार.

दुष्काळाचा मिळे रे भत्ता....गरीबांना नसे त्याचा पत्ता.

नुकताच व्हलेंटाईन डे झाला....जाग आली पत्र लिहिण्याला....

भारतीय सण आणि त्यांचे स्वरूप वर्णन

गावाची आठवण आणि गावाचे स्वरूप

सामाजिक जाणीव आणि मानवी स्वभाव यांच्यतील अंतर मांडले

रहा सुखी खाऊन पिऊन.....

शेतकरी,हुंडा,लग्न.

जरी येशील पावसा....

अवयव दान.

गुढी पाडवा, नवे वर्ष, आनंदाचे प्रतीक

गरीब शेतकरी, कष्टाने मिळवितो सावकार नेतो

तिची कमतरता, जाणीव, भांडण, प्रेम

देवभक्त, भजन, कष्ट, पंढरपूर

दहशतवाद, नायनाट, आक्रमक पावले सरकारची

मोबाईलचा वापर जळीस्थळी काष्ठी पाषाणी ताळतंत्र नसणे

कचरा निर्मूलन भांडणे राजकारण सामोपचार

बरा होता माझा, कालचा जुना गाव...........

दगडाचा कोणी नका करु अवमान

कवीने देवाला स्मरून कविता अआत्मसात केली अआणि मग तो कवितेचाच झाला.

अवयवदानाचे महत्व