ଜେଜେଙ୍କ ଗଳ୍ପ

ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଶୋଇବାକୁ ଯାଏ ବିଛଣାକୁ ମୋତେ ନିଦ ଆସେ ନାହିଁ । ମୁଁ ବିଛଣାରୁ ଉଠି ଜେଜେ ଶୋଇଥିବା ଖଟିଆ ଉପରକୁ ଚଢି ଜେଜେଙ୍କ କୋଳରେ ଶୋଇଯାଏ । କାରଣ ମୁଁ ଗୋଟେ ଲୋଭିଟିଏ। ଗପ ଶୁଣିବାର ଲାଳସା ମୋ ମନରେ ଥାଏ।ଜେଜେଙ୍କ ପାଖରେ ଯାଇ ନୁସୁରୁ ପୁସୁରୁ ହୁଏ।ଜେଜେ ଜାଣିଯାନ୍ତି । ସୁନ୍ଦର ସୁନ୍ଦର ମଜାଳିଆ ଗଳ୍ପ ମୋତେ କୁହନ୍ତି ।

ଆଜି ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ ସେଇ ଗଳ୍ପ ମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ର ଗଳ୍ପ ଯଦୁମଣିଙ୍କ ମଉଜିଆ କଥା ।

ଦିନେ ନୟାଗଡ଼ ରାଜା ପାଲିଙ୍କିରେ ନଗର ପରିକ୍ରମା କରିବା ସମୟରେ ଖଣ୍ଡପଡ଼ା ରାଜା ପାହାଡ଼ ଉପରେ ହାତୀରେ ବସି ଯାଉଥିବାରୁ ନୟାଗଡ଼ ରାଜାଙ୍କୁ ପରିହାସ କଲେ । ଯଦୁମଣିଙ୍କ ଦିହରେ ଗଲାନି । ଗାଇ ଉଠିଲେ:- " ନିକିତି ତଉଲ୍ ସାନ ବଡକୁ, ଭାରି ହୁଏ ଯେହୁ ରହେ ତଳକୁ" । ଏହାର ଅର୍ଥ ହଇହୋ ,ଉପରେ ରହିଛି ବୋଲି ବଡ଼ ମଣୁଚ କ'ଣ ? ନିକିତି ଦେଖିଛ ତ ? ଭାରି ପାଖଟି କେଉଁଠି ରୁହେ ? ତଳକୁ ନା ନାହିଁ ? ନୟାଗଡ଼ ରାଜା ଗୁଣରେ ଭାରି । ସେ ତଳକୁ ଅଛନ୍ତି । ତୁମର କିଛି ଗୁଣ ନାହିଁ ହାଲୁକା ଲୋକ ଉପରେ ଅଛ ।

(୨) ଦିନେ ଯଦୁମଣିଙ୍କର ମୁଆଁ ଖାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଲା । ମଉଜିଆ କଥା ଗୁଡାକ କହି ରାଜାଙ୍କୁ ଖୁସି କରିଦେଲେ । ରାଜା ଖୁସି ହୋଇ ପଚାରିଲେ । ଯଦୁମଣି ତୁମର କଣ୍ ଦରକାର ? ଗାଇ ଉଠିଲେ :- "ଧନୁ ମାସ ହେଲା ,ହନୁ ନ ଚଳିଲା କହିବାକୁ ବଡ଼ ଲାଜ , ମୁଆଁ ଖାଇବାକୁ ମୁଁ ଆଁ କରିଅଛି , ଦେବା ହେଉ ମହାରାଜ "। ଏହାର ଅର୍ଥ ଧନୁ ମାସ ହେଲା ମୁଁ ଆଁ କେଉଁଠୁ ମିଳିଲା ନାହିଁ । ଏକଥା କହିବାକୁ ଲାଜ ଲାଗୁଛି ।ମୁଁଆଁ ଖାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି ।ରାଜା ମୁଁଆଁ ଦିଅନ୍ତୁ ।ରାଜା ଖୁସି ହୋଇ ମୁଁଆଁ ଦେଲେ ।

( ୩) ଜଣେ ପଣ୍ଡିତ ନୟାଗଡ଼ ରାଜା ସଭାକୁ ଆସି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଲେ । ଏହାର ଉତ୍ତର ଯଦୁମଣି ସ ଠିକ୍ ଭାବେ ଦେଲେ ।ରାଜା ପଣ୍ଡିତଙ୍କ ପଣ୍ଡିତପଣିଆ ପରୀକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ ଯଦୁମଣିଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବା ପାଇଁ କହିଲେ । ଯଦୁମଣି ଏମିତି ଏକ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଲେ ଚାରିଟି ଯାକ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଗୋଟିଏ ନାମରେ ହେବ ।" ଛବିରେ କେ ଜିନେ ନଵର ବିକି ? କିଏ ପେଟ ପୋଷେ ଧନୁଶର ବିକି ? ଜଳ ଠାରେ ଭୟ କାହାର ନିତି ? ସାପକୁ ନଥାଏ କାହାର ଭିତି "? ପଣ୍ଡିତ ଉତ୍ତର ନ ଦେଇପାରି ଲାଜରେ ଚୁପ୍ ରହିଲେ । ଏହାର ଅର୍ଥ :- ଅବିର - ଫଗୁର ରଙ୍ଗ, ନବରବି - ଉଇଁ ଆସୁଥିବା ସୂର୍ଯ୍ୟର ରଙ୍ଗକୁ ବଳି ପଡେ । ଅବିର - ଯେ ବୀର ନୁହଁ ସେ ଧନୁଶର ବିକି ପେଟପୋଷେ । ଅବିର - ଗରୁଡ ସାପକୁ ଭୟ କରେ ନାହିଁ । ସମସ୍ତେ ଯଦୁମଣିଙ୍କୁ ପଣ୍ଡିତ ପଣିଆର ପ୍ରଶଂସା କଲେ ।

(୪) ଦିନଙ୍କର କଥା ଯଦୁମଣିଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ କହିଲେ ରାଜାଙ୍କୁ କୁହ ଭଲ ଜମିଟେ ଦେବେ । ଯଦୁମଣି ରାଜାଙ୍କୁ କହିବା ମାତ୍ରେ ; ରାଜା କରଣଙ୍କୁ ଆଦେଶ ଦେଲେ । କରଣ ଗୋଟେ ପଥୁରିଆ ଜମିଟେ ଦେଲେ । ପଥୁରିଆ ଜମି ଦେଖି ଯଦୁମଣି ରାଗି ଯାଇ କରଣଙ୍କୁ ପାନେ ଦେବେ ବୋଲି ମନେକଲେ । ସକାଳୁ ସକାଳୁ ରାଜ ସଭାରେ ଗାଇ ଉଠିଲେ - " ଛାମୁ ଯାହା ଦେଲେ ହରଷେ , କରଣ ତା କଲେ ବରଷେ, ବାଛି ବାଛି ଦେଲେ ଏମନ୍ତ ପଡିଆ , ଶ୍ରାବଣ ମାସରେ ଭାଙ୍ଗେ ନଡ଼ିଆ , ଏମନ୍ତ ଭୂଇଁ , ଚାକୁଣ୍ଡା ବୁଣିଲେ ଉଠ୍ଇ ନାହିଁ "। ରାଜା ଏହା ଶୁଣି ହସି ହସି ଗଡ଼ିଗଲେ । କରଣକୁ ଡାକି ଖଣ୍ଡିଏ ଭଲ ଜମି ଯଦୁମଣିଙ୍କ ନାମରେ କରିଦେଲେ । ନିଜର ଉପସ୍ଥିତି ବୁଦ୍ଧି ଓ ଜ୍ଞାନକୌଶଳ ମାଧ୍ୟମରେ ଦୁନିଆଁରେ ଅସମ୍ଭବ ଶବ୍ଦକୁ ସମ୍ଭବ ଓ ଦୁନିଆକୁ ଜିଣି ହୁଏ ।