ନିଶି ହେଉଅଛି ଶେଷ

ସେତେବେଳୁ ମୋତେ ନିରେଖି ଚାହିଁଛ

ଆଗୁଁ ନ ଦେଖିଲା ପରି ,

ସେ ପାଖରେ ତେଣେ ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତିଟି,

ଧୀରେ ଧୀରେ ଯାଏ ସରି ।

ଫେରିଆସ ଏବେ ଭାବନା ରାଇଜୁ,

ହେ ମୋହନ ବଂଶୀ ଧାରୀ ,

ବାହୁଡ଼ିବି ମୁଁ ଯେ ନିଶି ଥାଉଁ ଥାଉଁ,

ତୁମ ଆରାଧନା ସାରି ।

ଘରେ ମୋ ଜଞ୍ଜାଳ,ଅତି ଅସମ୍ଭାଳ,

କହିହୁଏ ନାହିଁ କା'ରେ ,

ତୁଚ୍ଛା ଅପବାଦ ରଟିଯିବ କାଳେ,

ଜଗିରଖି ଦିନ ସାରେ ।

ତୁମ ଛାତି ସିନା ଭାରି ଦମ୍ଭ ବୋଲି,

କିଛି ଆସେ ଯାଏ ନାହିଁ ,

ସଖିମାନେ କିନ୍ତୁ ଛିଗୁଲାନ୍ତି ମୋତେ,

ଆଡ଼ ନୟନରେ ଚାହିଁ ।

କେବେ କୁତୁ କୁତୁ ଲାଗେ ତାଙ୍କ କଥା,

ଆଉ କେବେ ହୁଏ ବାଧା ,

କେବେ ଶରଧାରେ ଡାକନ୍ତି କୃଷ୍ଣାଙ୍ଗୀ,

କେବେ ମାନମୟୀ-ରାଧା ।

ପରିହାସ ଛଳେ ଗୁମର ଖୋଲନ୍ତି,

କାନୁ ଚାଲିଯାଏ କାନ ,

ସେଇଥିପାଇଁକି ବେଳେବେଳେ ଆସେ,

ତାଙ୍କ ଉପରେ ଅଭିମାନ ।

ତାଙ୍କରି ସକାଶେ ତୁମ ସହ ଭେଟ,

ସହଜ ହୁଅଇ ମୋର ,

ଏଇକଥା ଭାଳି ସଖୀଗଣଙ୍କୁ ମୁଁ,

ମଣେ ଅତି ଆପଣାର ।

ଛାଡି ମୋ ଅଞ୍ଚଳ,ହୁଅ ହେ ଚଞ୍ଚଳ

ନିଶି ହେଉଅଛି ଶେଷ ,

ତୁମରି ସକାଶେ ସାଜିଅଛି ପରା

ଏ ଅଭିସାରିକା ବେଶ ।

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ।