ଲେଖିବି ଲେଖିବି ପଡିବିନି ଥକି

ଦିବ୍ୟ ସମ୍ପର୍କରେ ବନ୍ଧା ମୁଁ ନିଜେ

କବିତା ପୃଷ୍ଠାର

ଧାରେ ଧାରେ।

ସମଗ୍ର ବନ୍ଧୁ ଓ ବାନ୍ଧବୀ ଅଛନ୍ତି

ମୋ'କାଳି, କଲମ

ଅନ୍ତରାଳେ ।

ବନ୍ଧୁ ନୁହନ୍ତି ସେ,ବାନ୍ଧବୀ ନୁହନ୍ତି

ମୋ' ଆତ୍ମ ଜୀବନ

ପୃଷ୍ଠା ଲିପି ।

ତାଙ୍କରି ପ୍ରେରଣା ଆଗେଇଛି ମୋତେ

ରାହା ଦେଖାଇଛି

ଛପି ଛପି ।

ନିଝୁମ ରାତିର ନିଶୂନ ପ୍ରହରେ

ତାଙ୍କରି ପ୍ରେରଣା

ଗୁଞ୍ଜରୀତ ।

ବୀଣାପାଣି ଙ୍କର ବୀଣାର ଝଙ୍କାର

ମୃଦୁ ମୃଦୁ ତାଳେ

ଝଙ୍କୁରୀତ ।

ମୋ'କଲମ ସ୍ରୋତ ବହେ ଅବିରତ

ରଚିବାକୁ କଥା

ସମାଜର ।

ସାଧାରଣ ଜଣେ ମଣିଷ ଅଟେ ମୁଁ

ଗାଇବାକୁ ବ୍ୟଥା

ଜଗତର ।

ମୋ' ତୁଳୀ ରେ ନାହିଁ ସେ ସିଦ୍ଧ ସାମର୍ଥ୍ୟ

ତାଙ୍କରି ଭାବନା

ଆଙ୍କିବାକୁ ।

ଦରଦ ଦ୍ରାକ୍ଷାରେ ଜର୍ଜରିତ ହେଲେ

ଭାବିନିଏ ନିଜ

ଆତ୍ମା ତାଙ୍କୁ ।

ସେ ଆତ୍ମାରେ ଅଛି ମଣିଷ ପଣିଆ

ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ହୁଙ୍କାରେ

ବାକ୍ୟ ଛଳେ ।

"ହେ ପ୍ରିୟ ସାଧକ,ସାରସ୍ୱତ ଭ୍ରାତା !

ନିରାଶ୍ରୟ ନୁହଁ

ତୁମେ ତିଳେ ।"

ସ୍ନେହରେ ଆପ୍ଳୁତ, ପ୍ରୀତିରେ ପ୍ଲାବିତ

ସାରସ୍ୱତ ସୁରେ

ବନ୍ଧା ମନ ।

ଲେଖିବି ଲେଖିବି ପଡିବିନି ଥକି

ଲିଭିଯିବା ଯାଏ

ଏ ଜୀବନ ।