ବିଷକନ୍ୟା - ୨

ଓଠ ତଳେ ବିଷତ୍ୱର ହସ ଧରି ,

ଆଖିରେ ମାଦକତା ଭରି ସେ ଡାକେ ,

ତା ପାଖକୁ ନିବିଡ଼ ହେଇ ମିଶିଯିବାକୁ !

ବିଷର ପିଆଲା ଧରି ହାତ ଠାରି ସେ -

ତା ଗୁମ୍ଫାକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରେ !

ରଙ୍ଗଶାଳାରେ ଶକ୍ତ ଯୁବକ ମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ସେ ହସେ ।

ତା ଆଖିରେ ମାଦକତା ଥାଏ କି କ'ଣ !

ତା ପାଇଁ ରଙ୍ଗଶାଳା ଭର୍ତ୍ତି ହେଇଯାଏ ।

ସିଏ ବି ତା ଗର୍ଭରେ ଭୃଣ ଧରେ ,

ଜନ୍ମ ଦିଏ ଏକ ଅବାଧ ସନ୍ତାନକୁ ।

ସେ ଭଦ୍ରତ୍ୱର ଅଦ୍ଭୁତ ମୁଖା ତଳୁ ସାଉଁଟି ଆଣେ -

ଝଲମଲ କରୁଥିବା ପଶୁତ୍ଵର ସନ୍ତକ ।

କାମନାର ତରୁଡାଳେ ଖୋଜିନିଏ ମନୁଷ୍ୟର ଶେଷ ସନ୍ତକ ।

କାହାକୁ ରାତି ରାତି ଜଳାଇ ମାରେ ,

କାହା ପାଇଁ ସମାଜକୁ ହତ୍ୟା କରେ ,

ଅବା କାହା ସହ ରାତି ରାତି ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖେ !

ବିଷକନ୍ୟା ଜାଣେ ଚାଦର ଢାଙ୍କି ବିଷତ୍ଵରେ ,

ରାତିସାରା ମିଛ ସ୍ଵପ୍ନ ପରଷିବାରେ ଆନନ୍ଦ ଥାଏ ,

ସୂକ୍ଷ୍ମ ଆଲିଙ୍ଗନକୁ ଅର୍ଥରେ ମୂଲଚାଲ କରି -

ଦରଦାମ କରି କାହାକୁ କ୍ଷଣିକ ଆନନ୍ଦ ଦେବାରେ ସୁଖ ଥାଏ ।

ବିଷକନ୍ୟା ଯେତେ ଚାହିଁଲେ ବି ଅମୃତ ଚାଖି ପାରେନା ,

ତା ଦେହରେ ବିଷ ଚରିଯାଇଥାଏ !

ସେ ତ ଭାବି ନେଇଥାଏ -

"କ୍ଷୁଧାକୁ ମେଣ୍ଟାଇବାର ଆନନ୍ଦ କେଉଁଥିରେ ନଥାଏ !"

               ୦-୦-୦