"શૂન્યતા"

ઝાળ ઝાળ
ખુલ્લી બપોર,
એકાંત સળવળે,
ભેંકાર ભાસે લાગણીઓ,
બુઠ્ઠી વેરાન નિર્જન ધરા,
ગગને વરસતી જ્વાળાઓ,
આગ વરસાવે,
તરસાવે ગળાને એકદમ
જાણે કે ભીંસી લેતી અકળામણ,
રસહીન અતૃપ્ત ઈચ્છાઓ,
સાથે જ મરી પરવારેલી લાગણીઓ,
શૂન્યતા અને એમાં જ ઓગળતી
દાયકાઓની ભવ્યતા,
આ શહેર,
આ સૂમસામ ગલીઓ,
આ ભયાનક બપોર પછીની
તરસી રહેતી ઉર્મિઓની
વરસતી હેલીની સાંજ
કદી આવશે?