ଶ୍ମଶାନ

ମଣିଷ ର ଜୀବନ ହେଉଛି ପାଣି  ଫୋଟକା ସଦୃଶ|ଏ ଜୀବନ ଆଜି ଅଛି କାଲିକୁ ନଥିବ| ମନୁଷ୍ୟ ସବୁବେଳେ ତାର ଜୀବନ କୁ   ସ୍ୱାର୍ଥଜନିତ  କାର୍ଯ୍ୟ ରେ   ଲିପ୍ତ କରିଥାଏ|ଯାହାକି କଦାପି ଠିକ ନୁହେଁ| କିିନ୍ତୁ ଏହା  ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ଯେ ମଣିଷ ମଣିଷର ଖୁୁସି କୁ ସହ୍ୟ କରିପରେନା|ଆଉ ଜଣ ଙ୍କ ଖୁୁସି ରେ ସେ କଣ ପାଇଁ ଖୁୁସି ହୋଇପାରେନା କିଏ ଜାଣେ ସେ କଥା,  କେବଳ ସେଇ କଥାଟା ଭଗବାନ ଙ୍କୁ ଜଣାଥିବ|ମନୁଷ୍ୟ ଏଇ କ୍ଷୁଦ୍ର  ରୁୁପକ ସଂସାର ରେ ନିଜେ ଆରାମ  ଦାୟକ ଜୀବନ ଅତିବାହିତ କରିବା ପାଇଁ ଧନୀ- ଗରିବ କିଛି ଅନ୍ତର କରେନାହିଁ, ସେ କେବଳ ଦେଖେ ନିଜର ସ୍ୱାର୍ଥ ସ୍ୱାର୍ଥ ଓ ସ୍ୱାର୍ଥ|  ସେ ନିଜର    ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁଁ ଅତିରୁ ଇତି କଦର୍ଯ୍ୟ ବ୍ୟବହାର ମଧ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ପଛଘୁୁଞ୍ଚା ଦିିିଏ ନାହଁ||ସେ ଜାଣେ ନାାହିଁ ଯେ ତାର ବର୍ତ୍ତମାନ ର କଲା କର୍ମମାନ ଏ   ଜନ୍ମ ରେ ହିଁ। ଭୋଗିବାକୁ ପଡିବ|ଶେଷରେ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ସେଇ ସ୍ମଶାନ କୁ ହିଁ ଯିବାକୁୁ ହେବ|ଶ୍ମଶାନ ସମସ୍ତ୍ତ୍ତ ଙ୍କ ପାଇଁ ସେ ଗୋଟାଏ1,ଏହା ସେ ଜାଣିବା  ଦରକାର,ସେଠି କୌଣସି ଧନୀ- ଗରିବ, ଉଚ୍ଚ -ନୀଚ,ଭେଦ-ଭାବ ର ବାଛ      

ବିଚାର ନଥାଏ|ଗରିବ ମଲା ପରେ ମଧ୍ୟ ସେଇ ଶ୍ମଶାନ କୁ ଯାଏ ଏବଂ    ଧନୀକ ବ୍ୟକ୍ତି ର  ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ମଧ୍ୟ ସେ

ଇ  ସ୍ମଶାନ କୁ ଯାଇଥାଏ|

 

ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ ହେବା ପୂର୍ବର ସାଥି-ମାତୃଗର୍ଭ,

ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ ପରର ସାଥି-ପିିିତାମାତା ଓ ସ୍ୱାମୀ,

ଏବଂ ଶେଷରେ ମୃତ୍ୟୁ ପରର ସାଥି-"ଶ୍ମଶାନ"|