ତୁମରି ଗାଁ-୧୯

ତୁମରି ଗାଁର ସୀମାରେଖା ଡେଇଁ

ଆଗକୁ ପାରୁନି ଯାଇ,

ପାଦ ବଢାଇଲେ ସମ୍ମୁଖ ଭାଗେ

ଛିଡାହୁଏ ତୁମଛାଇ ।

ବଢିଥିବା ପାଦ ଫେରିଆସେ ପୁଣି

ଅତୀତ ଆସଇ ଫେରି,

ତୁମକଥାଭାବି ନୟନର ତୀରୁଁ

ଅଶ୍ରୁ ପଡଇ ଝରି ।

ଶ୍ରବଣ ପୁଟରେ ବାଜିଉଠେତୁମ

ଚୁପିଚୁପି ମଧୁ ସ୍ବନ,

ଲାଜରେ କୋଇଲୀ ଉଡିଯାଉଥିଲା

ହୃଦେ ବହି ଅଭିମାନ ।

ମନେ ପଡିଯାଏ ପହିଲି ଛୁଆଁର

ଲାଜଭରା ସେଇଆଖି,

କମ୍ପିତ ତନୁ ଘନ ନିଃଶ୍ବାସ

ପ୍ରଣୟର ମୂକସାକ୍ଷୀ ।

ଥିରିଥିରି ଚାଲି କିରିକିରି ହସ

ଫିରିଫିରି ନାଲି ଓଠ,

ପ୍ରଣୟ ଆବେଗେ ଥରିଉଠୁଥିଲା

କି ବିଚିତ୍ର ପ୍ରେମପାଠ ।

ରୂଷା ଆଡରୂଷା ଚାରୁ ବେଶ ଭୂଷା

ସଜଳ ନୟନ ଛଟା,

ଅସୀମ ଭାବନା ଆଣୁଥିଲା ମନେ

ଲାଗୁଥିଲା ସବୁ ମିଠା ।

ନାହଁ ବୋଲି ଆଜି ମୋହରି ପାଶରେ

ଅନ୍ଧାର ଦିଶେ ଧରା,

ତୁମରି ଗାଁ ମୋ ନୟନରେ ଆଜି

ସାଜିଅଛି ଧ୍ରୁବତାରା ।

* * *

କୈଳାସ ଚନ୍ଦ୍ର ପାଢୀ।କୁମାରପୁର।

ଭଦ୍ରକ।

================