ତୁମେ ଅଛ ବୋଲିତ

ତୁମେ ଅଛ ବୋଲିତ

ଏତେ କଠୋର ପାହାଡରୁ

ଝରୁଛି ଝରଣା

ତୁମେ ଅଛ ବୋଲିତ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ କିରଣେ ଝଲସୁଛି

ଏ ମାଟି ମାଆ ଅଗଣା ।

ତୁମେ ଅଛ ବୋଲିତ

ଏତେବଡ ଦୁନିଆରେ ହୁଏ ରାତି ଦିନ

ତୁମେ ଅଛ ବୋଲିତ

ଏଠି ଶୁଭେ କୋଇଲିର

ମଧୁର କୂଜନ ।

ତୁମେ ଅଛ ବୋଲିତ

ସମୁଦ୍ରରେ ଆସୁଅଛି ଉତ୍ତାଳ ତରଙ୍ଗ

ତୁମେ ଅଛ ବୋଲିତ

ମୁକ୍ତ ଆକାଶରେ ଡେଣା ଝାଡି

ନିର୍ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ବୁଲୁଛି ବିହଙ୍ଗ ।

ତୁମେ ଅଛ ବୋଲିତ

ନଈ ପଠାରେ ଶୋଭାପାଏ

କାଶତଣ୍ଡୀ ଶୋରିଷର କ୍ଷେତ

ତୁମ ଆବାହନି ପାଇଁ

ଗୋବରରେ ଲିପା ପୋଛା

ପଡେ ଝୋଟି ଚିତା ।

ତୁମେ ଅଛ ବୋଲିତ

ଅଗଣାରେ ତୁଳସୀ ଶୋଭାପାଏ

କାର୍ତ୍ତିକରେ ବଡସିଂହାର ବେଶ

ଦୟଣା ,ଦୁର୍ଲଭା କେତକୀ ର

ମହ ମହ ବାସ୍ନାରେ

ଦେଉଳ ମହକୁ ଥାଏ।

ତୁମେ ଅଛ ବୋଲିତ

ଶୁଭେ ଏଠି ଝରଣାର କୁଳୁକୁଳୁ ନାଦ

ଆଉ ପକ୍ଷୀଙ୍କ କାକଳୀ

କିନ୍ତୁ ସବୁ ଶବ୍ଦ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ

ପାଲଟି ଯାଏ ଶୁଭ୍ର ଶଙ୍ଖ ଧ୍ୱନି

ଖାଲି ତୁମେ ଅଛ ବୋଲି ।