ତାରା ଫୁଲ

 

ସୁରମ୍ୟ ଏ' ସୃଷ୍ଟି ଅନବଦ୍ୟ କୃତି 

   ଧନ୍ୟ ହେ 'ବିଶ୍ୱ ନିର୍ମାତା, 

ତ୍ରିପୁର ଭୁବନ କାରୁକାର୍ଯ୍ୟମୟ, 

    ପ୍ରାଣବନ୍ତ ତଵ ସତ୍ତା ॥ 

 ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର ତାରା ହୃଦୟ ପସରା 

     ଜ୍ଜ୍ଵଳନ୍ତ ପ୍ରମାଣ ପରା, 

ସ୍ଵହସ୍ତେ ଗଢିଛ ମହକ ଦେଇଛ 

     ମହକୁଛି ସାରା ଧରା ॥ 

ଟିକି ତାରାଫୁଲ ରୌପ୍ୟକାନ୍ତି ଝୁଲ 

     ସରଗରେ ବିଚ୍ଛୁରିତ, 

ଅନ୍ଧାର ରାତ୍ରୀରେ ଶୋଭନୀୟ ଦିଶେ 

     ମର୍ତ୍ତ୍ଯେ ପ୍ରାଣୀ ଆନନ୍ଦିତ ॥ 

ତାରାଫୁଲ ମେଳେ ପରୀରାଣୀ ଖେଳେ 

       କୁହୁକ କାହାଣୀ ସତ, 

ରାତି ପାହିଗଲେ ତାରାଫୁଲ ହଜେ 

      ଲାଗଇତ ଆଚମ୍ବିତ ॥ 

ଆକାଶର ତାରା ସତେ ମନ ପାରା 

     ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୁଏ ନିତି, 

ମାନବ ଭାବଇ ଆମ ପୂର୍ବସୁରୀ 

    ତାରାରୂପେ ଅର୍ଜେ ଖ୍ୟାତି ॥ 

 ଧୃବତାରା ଦୃଶ୍ୟ କରେ ବିମୋହିତ 

      ବିଳମ୍ବିତ ସ୍ୱପ୍ନ ମିତ, 

ଉତ୍ତର ଆକାଶେ ପୁଲକିତ ପ୍ରାଣେ 

      ପ୍ରକଟିତ ହୁଏ ନିତ୍ୟ ॥ 

ସପ୍ତର୍ଷି ମଣ୍ଡଳ ଅପୂର୍ବ ମିଳନ 

     ତାରାଗଣ ମହାଋଷି, 

ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ ଚିହ୍ନ ଆଙ୍କଇ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ 

     ଆକାଶ ମୂଲକେ ହସି ॥ 

ସୃଷ୍ଟିର ଆଲେଖ୍ୟ ଚରମ ସ୍ବାକ୍ଷର 

     ଆକାଶର ଟିକି ତାରା, 

ଝଲସି ଉଠଇ ସ୍ୱପ୍ନ ଭିଜାଆଖି 

     ଦେଖିବାକୁ ନିତି ପରା ॥