ଶରତ ବର୍ଣ୍ଣନା

ଅଶିଣର ଚନ୍ଦ୍ର    ଝରାଉଛି ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା

     ଶରଦ୍ କାଳ ଉପଗତ 

ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରୀତି    ଚନ୍ଦ୍ରିକା ପରଶେ

     କୁମୁଦିନୀ ଆନନ୍ଦିତ ॥

ଫୁଟିଛି ଶେଫାଳି    ଉପବନସ୍ଥଳୀ

     ମହକାଏ ପରିବେଶ

ରୂପର ପସରା    ମେଲି କାଶତଣ୍ଡୀ

    ହୋଇଛି ଶୃଙ୍ଗାର ବେଶ ॥

ଶରତ ସମୀର   ବହେ ଧୀର ଧୀର

     ଶୀତଳ ପୁଷ୍ପ ପରଶେ

ନାହିଁ ମେଘମାଳ    ଦିଗ ନିରିମଳ

    ଅତି ମନୋହର ଦିଶେ ॥

ସରସୀର ଜଳ     ଦିଶଇ ନିର୍ମଳ

     ଜଳେ ଫୁଟିଛି କମଳ

ଆନନ୍ଦରେ ଜଳ  ମଧ୍ୟେ କ୍ରୀଡାରତ

    ଉନ୍ମତ୍ତ ହଂସ ଯୁଗଳ ॥

ନାନା ଜାତି ଫୁଲେ ସଜେଇ ହୋଇଛି

    ଆଜି ଏ ପ୍ରକୃତି ରାଣୀ 

ସତେ କି ଗଭାରେ  ଫୁଲର ଗଜରା

    ପିନ୍ଧିଛି ଯତନେ ଆଣି ॥

ଏ ଶରତ କାଳେ  ଜଳଦର କୋଳେ

    ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଦିଶେ ନାହିଁ 

ଅଶିଣ ଆକାଶେ   ବିଦ୍ୟୁତ୍ ଲତିକା

   ଖେଳେନାହିଁ ରହି ରହି ॥

ଏକାଳେ ବଗୁଲୀ  ପକ୍ଷଯୁଗ ମେଲି 

    ଉଡନ୍ତିନି ନଭଦେଶେ

ନାଚନ୍ତିନି କେକୀ   ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱକୁ ନିରେଖି

   ନପାଇ ମେଘ ଆକାଶେ ॥

ଫୁଟିଛି ବଧୁଲି   ରଙ୍ଗ ତାର ନାଲି

    ଦିଶେ ଅତି ମନୋହର

ପ୍ରିୟାର ଅଧର   ପରି ରଙ୍ଗ ତା'ର

   ଦେଖି ବିରହୀ ଅଧୀର ॥

ଶରତ ସୁନ୍ଦରୀ  ରୂପ ମନୋହରୀ

    ବିକଚକମଳ ବକ୍ତ୍ର

ନେତ୍ର ନୀଳୋତ୍ପଳ  କୁମୁଦ ଧବଳ

    କାନ୍ତି ନବ କାଶବସ୍ତ୍ର ॥

ସ୍ୱାଗତ ଶରତ   କରେ ଏ ଜଗତ

    ଆସୁଥାଅ ପ୍ରତି ବର୍ଷ

ସବୁରି ମନରେ   ଭରିଦେଇ ଯାଅ

   ମଧୁର ହର୍ଷ ଉଲ୍ଲାସ ॥