ଶୀତ ସକାଳ

ଶୀତ ର ସକାଳେ ସଅଳ ସଅଳ

ଜାଗିବାଜେ ଭାରି ଜାଳା ,

ଅଛି ବୋଲି ପରା ପଞ୍ଚୁକ ପରବ

ଉଠିବାକୁ ନିଶ୍ଚେ ହେଲା ।

ହାତ,ଗୋଡ, ମୋଡି ଅଳସ ଭାଂଗି

ଆଖି ମଳି ମଳି ଉଠିଲି ,

ଶେଯ ପାଖେ ଥିବା ପୂରୁବ ଝରକା

ଥିର୍ କି ନା ଖୋଲି ଦେଲି ।

ଓଃ ! କି ଶୀତୁଆ ପବନ ଦଲକେ

ସାଇଁ କି ପଶିଲା ଘରେ ,

କୁହୁଡି ମିଶା ଛିଟା କାକର

ଛିଟିକି ପଡିଲା ମୁହେଁ ।

ଆହାଃ ! କି ବାସ୍ନା ଭାସି ଆସୁଥିଲା

କେଉଁ ଦୂର ଦିଗନ୍ତରୁ ,

ଗଙ୍ଗଶିଉଳିର ମହକ କୁ କିଏ

ଭୁଲି ହୋଇଯାଏ ପାରେ ମନରୁ ।

କିଚିରି ମିଚିରି କଳରବ କରି

ଗୀତ ଗାଉଥିଲେ ବିହଂଗ ,

ଉଡିଯାଉ ଥିଲେ ଝାଡି ଦେଇ ଡେଣା

ଶୁଭ୍ରା ଫର ଫର ବଗ ।

ପାଦ ଥାପି ଥାପି ବାହାର କୁ ଗଲି

ନୀଳ ଆକାଶକୁ ଚାହିଁଲି ,

ନଡିଆ ଗଛର ପତର ଫାଙ୍କରୁ

ଉଦିତ ସୂରୁଜ ଦେଖିଲି ।

ନାଲି ଟହ ଟହ ରଂଗ ତାର ଆହା

ମନ କୁ ନେଲା ମୋ କିଣି ,

ଲାଗିଲା ଯେମିତି ଗଗନ ସାରା ସେ

ଦେଇଛି ମୂରୁଜ ବୁଣି ।