ଶେଷ ଯାତ୍ରା

ଜନନୀ ଜଠରୁ    ମଶାଣିର ଯାଏ  

     ଜୀବନର ଚଲାପଥ 

କିଏ ଜାଣେ କେବେ ଅବରୋଧ ହେବ 

     କା' ଜୀବନ ଗତିପଥ  । 

ପାଞ୍ଚ କି ପଚାଶ   ଜୀବନର ସ୍ରୋତ 

     ଏ ପରା ନିୟତି ଖେଳ 

ମୁତ୍ୟୁର ପଥକୁ କେବା ରୋକି ପାରେ 

     ନାହିଁ ତା'ର କାଳବେଳ  । 

ଡ଼ାକରା ଆସିଲେ ସେପୁରରୁ ଥରେ 

     ପଞ୍ଚେନ୍ଦ୍ରିୟ ହୁଏ ବଣା 

ସଞ୍ଚିତ ଦରବ    ସବୁ ହେବ ପର 

    କର୍ମଫଳ ଶ୍ରେଷ୍ଠେ ଗଣା  । 

ଜ୍ଞାତି ପରିଜନ     ସମ୍ପର୍କର ଅନ୍ତ

     ଶେଷ ନିଶ୍ଵାସର ସାଥେ 

ଅରଜିବା ପାପ ପୂଣ୍ୟ ସାଥୀ ହେବେ 

     ଜୀବନର ଶେଷ ପଥେ  । 

କାହିଁକିରେ ମନ    ପାପ ଅରଜୁଛୁ  

     କଳୁଷେ ପତିତ ହୋଇ 

ବୁଝିପାରି ନାହୁଁ   ଶାଶ୍ଵତ ସତ୍ଯକୁ 

     ମାୟାରେ ଆଚ୍ଛନ୍ନ ଥାଇ  । 

ଯେଉଁ କଳେବର ପାଇଁ ଏତେ ନାଟ 

    ତୂଳୀତଳ୍ପ ଶେଯ ଲୋଡ଼ା

ସେହି ଶରୀରର   ନକ୍ସା ବଦଳିଲେ 

     ସବୁ ହୋଇବ ଅଲୋଡ଼ା  । 

ଲୋଡ଼ା ହେବ ଖାଲି ଛଅ ଖଣ୍ଡି କାଷ୍ଠ 

    ଶେଷ ଶଯ୍ୟା ପାଇଁ ତୋ'ର 

ଶ୍ମଶାନ ଭୂଇଁରେ   ଜଳିଗଲା ପରେ 

     ସବୁ ହୋଇଯିବେ ପର  । 

ଆତ୍ମା ପକ୍ଷୀ ତୋ'ର  ଚାଲିଯିବ ଉଡ଼ି 

      ବନ୍ଧନକୁ କରି ଚ୍ଛିନ୍ନ 

ପରମ ସତ୍ୟ ଯେ' ତୋ' ମୂଳ ଆଧାର 

    ସେ ପୟରେ ହେବ ଲୀନ  ।