ସେପ୍ଟେମ୍ବର ର ପ୍ରେମିକା

ମାଗିନି ତ କେବେ ତମ ଅଧରର ମଧୁ,

କି ମାଗିନି ତୁମ ଶରୀରର ଉଷ୍ମତା,

ମୋର ସବୁକିଛିର ପ୍ରତିଦାନରେ,

ଇଛା କରିନି ପ୍ରଣୟ ର ରାତ୍ରୀ ।।

କେବେ କହିନି ପରୋକ୍ଷରେ,

ଚାହେଁ ମୁଁ ତୁମକୁ ଏକାନ୍ତରେ କି ବନ୍ଦ କୋଠରୀରେ ।

ବଢାଇନି କେବେ ହାତ ତୁମ ହାତ କୁ ଛୁଇଁବାକୁ,ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ବେଳେ ।

ତଥାପି କଣ ପାଇଁ ଏତେ ଅଭିଯୋଗ ମୋ ନାଁରେ,

କାହିଁକି ବିଦ୍ୱେଷ, ଦୋଷାରୋପ ଚାରିତ୍ରହୀନର,

ମୋ ଆଖିକୁ ନ ଦେଖିବା ପର ଠାରୁ,

କହିଛ ସଭିଙ୍କୁ ,ମୋ ଆଖିରେ କୁଆଡେ ଖାଲି କାମନାର ବାସନା,

ମୋ ଉଚ୍ଚ ସ୍ୱର କେବେ ନ ଶୁଣି,

ଦେଇଛ ମୋତେ ରାବଣର ଆଖ୍ୟା ।

ତୁମ ଗାଳିକୁ ଚୁପ ହୋଇ ଶୁଣିଥିବା ପରେ ମଧ୍ୟ,

ମୋ ଗର୍ବ ଅଭିମାନର କରିଛ ଅସରନ୍ତି ବ୍ୟାଖ୍ୟା ।।

ମାଗିନି ବି ତୁମ ଠାରୁ ସମୟ,

ଖାଲି ଚାହିଁଥିଲି ତୁମ ଅକ୍ଷୟ ହୃଦୟ ।

ଯେଉଁ ହୃଦୟ .....କହୁଥିଲା ଅସରନ୍ତି କଥା,

ଏମିତି ଗୋଟେ ଛୋଟ ସେପ୍ଟେମ୍ବରରେ,

ଘରେ କେହି ନଥିଲା ବେଳେ ।

କିମ୍ବା ମୋ ବେପରୁଆ ଜୀବନକୁ ସଜାଡୁଥିଲା...,

ନଭେମ୍ବର ଶୀତର କମ୍ବଳ ଭିତରେ ।।

ତମେ ଚାଲି ଯିବାର ଏତେ ବର୍ଷ ପରେ,

ଯୌବନ ର ଚତୁର୍ମାସର ଶେଷ ପକ୍ଷରେ,

ପର୍ବତ ପ୍ରମାଣ ଏ ଜୀବନ ର ବୋଝ ବୋହି ଚାଲୁଥିବା ବେଳେ,

ଏ କ୍ଲାନ୍ତ ଯାଯାବର ମଣିଷ ଟି ଚାହେଁ କେବେକେବେ... ,

କିଛି କ୍ଷଣ ପାଇଁ ହେଉ ପଛେ

ଖାଲି ଶୋଇଯାଆନ୍ତା ଟିକେ ତୁମରି କୋଳରେ .........।।। RB