ସେ ମତେ ତମ ଭଳି ଦିଶେ

ସେ ମତେ ତମ ଭଳି ଦିଶେ .....

ଦୂର ଛାତରେ ଛିଡା, ଧଳା ସାର୍ଟ ପିନ୍ଧା,ସେଇ ପତଳା ଝିଅଟି

ଯାହାର ଚଷମାରେ ସାରା ଦୁନିଆ ଟିକେ ଅଧିକା ସ୍ପଷ୍ଟ ଓ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ

ବୀରହି ଅପରାହ୍ନ ର ଅନୁରୋଧ ରେ, ଯେବେ ସେ ଛାତ ଉପରକୁ ଆସେ ,

ସେ ମତେ ତମ ଭଳି ଦିଶେ ।

ସାଇକେଲ ଚଢି ଯାଉଥିବା ସେ କଲେଜ ପଢୁଆ ଝିଅ ।

ଯିଏ କେବଳ ଆଖିରେ କଥା ହୁଏ ,

ଯାହାର କଥା ଝରଣା ର ମୂର୍ଚ୍ଚନା ,ମେଘର ମଲ୍ହାର

ଛକରେ ମୋ ସିଗାରେଟ ଗନ୍ଧ ଓ ବେପରୁଆ ହସକୁ ଯାହାର ଖୁବ ଘୃଣା ।

ସାମାନ୍ୟ ବର୍ଷାକୁ ଡରି, ସେ ଯେବେ ଫିକା ନୀଳ ରେନ କୋଟ ପିନ୍ଧେ.....

ସେ ମତେ ତମ ଭଳି ଦିଶେ ।

ମୁଁ ପଢ଼ାଉଥିବା କ୍ଲାସ ରେ ,ଯେଉଁ ଝିଅଟି ମତେ ନ ଦେଖି ପାରିମୁହଁ ତଳକୁ କରେ ।

ଯିଏ ଦିନେ ଧୀରେ କହିଥିଲା ,ତାର ନାଁ କୁଆଡେ ବର୍ଷା

ଯିଏ ଆଙ୍କିପାରେ ଛବି ,ଗୋଟେ ନିରାବତାର ଆଉ ଲୁହର ...

ମୋ କଥାରେ ଯିଏ, ବୋଧେ ସବୁଠୁ ଅଧିକା ମୁରୁକି ହସେ

ସେ ମତେ ତମ ଭଳି ଦିଶେ ।

ମୋ ଘର କାନ୍ଥରେ ମୁହଁ ଲୁଚେଇ ଲଟକି ଥିବା କାଟ୍ରିନା ।

ଯିଏ ଖାଲି ମୋ ଆଡେ ଦେଖେ ବୋଲି ଦାବି କରେ

ଯିଏ ଖୁବ କଥା କହେ ସାରା ରବିବାରରେ ।

କହେ ମତେ, କେମିତି ଅଛ ବିପ୍ଳବ ?....

ଶେଷରେ ମୋତେ ଅଭିନେତା ବୋଲି ଆକ୍ଷେପ କରି,

ଚୁପଚାପ ହୋଇଯାଏ ଯେବେ ଏପ୍ରିଲ ର ରାତ୍ରିରେ

ସେ ମତେ ତମ ଭଳି ଦିଶେ ।

କବାଟ ନଥିବା ମୋ ପଞ୍ଜୁରୀର ସେଇ ଶୁଆ

ଯେଉଁ ଦିନ ନିଷ୍ଠୁର ହେଇ କହିଥିଲା ....,

ଆକାଶ ଖୁବ ନୀଳ, ଅନ୍ତତଃ ତମ ଆଖି ଠାରୁ ।

ବିପ୍ଳବ.... ବିଦାୟ....ତୁମକୁ ସବୁଠୁ ଅଧିକା ଘୃଣା କରେ ।

ଯେତେବେଳେ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷ ଆଡ଼କୁ ଯାଉଥିଲା ଉଡି

ତା କଣ୍ଠ ମତେ ,ସେଦିନ ତମ ଭଳି ଶୁଭିଥିଲା ।