ପ୍ରେମିକାର ମିଛ

ମଳିନ ପୃଷ୍ଠା, ପୁରୁଣା ଡାଏରି , ଶେଷ ହେଇଛି ଖାଲି ମିଛରେ

ମନେ ନାହିଁ ସେ ମିଛ ଗୁଡାକ କାହାର ।

କେଉଁ ବର୍ଷା ରାତ୍ରିର କି କେଉଁ ଅଳସ ଅପରାହ୍ନର ।

ଦୁନିଆର ସବୁ ମିଛ, କରିଛି କାହାକୁ ଉଦାସ

ଦେଇଛି ଅସରନ୍ତି ଦୁଃଖ ,ମୃତ୍ୟୁ କି ନିର୍ବାସନ

ଦେଇଛି ବି ସୀମାହୀନ ମୁକ୍ତାକାଶ, ଲୋହିତ ଭୋଗ ବିଳାସ

ଦେଇଛି ଜୀବନ ବା ଅସରନ୍ତି ଆଲିଙ୍ଗନ ।

କିନ୍ତୁ ମିଛକୁ ସମସ୍ତେ କରିଛନ୍ତି ଘୃଣା, ଯଦିଓ କରିଛନ୍ତି ଆପଣାର ।

ରଖିଛନ୍ତି ନିଜର ସମ୍ମାନ କରିଛନ୍ତି ସମ୍ପର୍କ ସୁନ୍ଦର

ମିଛଟା ଖୁବ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ, ଯାଇପାରେ ଖୁବ ଦୂର ।

ସତ ର କୋଣାର୍କ କୁ କରିପାରେ ଚୁରମାର

କିନ୍ତୁ ଏ ଯେଉଁ ମିଛ ଲେଖା ହେଇଛି ମୋ ଡାଏରି ରେ

କେଉଁ ଏକ ହଜିଯାଇଥିବା ଅତୀତରେ

ଧରିରଖିଛି ଶୂନ୍ୟ କାଳର ଅନ୍ଧାର ।

ଏକାକୀ ବେଳାରେ ସେଇ ଅନ୍ଧାରରେ ଶୁଭେ କାହା ସ୍ୱର ଧୀରେ ଧୀରେ ......

ଭାବେ ଏ କଣ ସେହି ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ତଳେ ଛାଡି ଆସିଥିବା ତୁମ ଛୋଟ ସହର ..?ହଷ୍ଟେଲ ର ଶେଷ ରାତ୍ରି...?

ସରି ଆସୁଥିବା ଗୋଟେ ସମ୍ପର୍କର କଦାକାର ଛବି ?

ନା ଅନାରକଲିର ଶେଷ ଚିତ୍କାର ?

ନା ମୋ ଜୀବନକୁ ବିପର୍ଯ୍ୟସ୍ତ କରିଥିବା ଗୋଟେ ଅଦିନ ଝଡ ?

ସେ ଯାହା ହେଉ ବିଶ୍ୱାସ କର ଖୁବ ଭଲ ପାଏ ତମ ମିଛ ଗୁଡାକୁ

ସତ କହୁଛି ପଢେ ମୁଁ ବାରମ୍ବାର ।

ହେଉ ପଛେ ମିଛ, କୁହନ୍ତ ହେଲେ ଆଉ ଥରେ

ମୋ ହୃଦୟରେ ବେଳେବେଳେ ଶୁଭେ ଏ ପ୍ରାର୍ଥନା ର ସ୍ୱର ।

ଛାଡ । ତୁମେ ଯାହାର ହେଉଛ ହୁଅ ।

କିନ୍ତୁ ତମର ଏ ମିଛ ଗୁଡାକ କେବଳ ମୋର।।।