ସଭିଏଁ କର୍ମରେ ଲୀନ

ପୂରୁବ ଦିଗରେ ଅନ୍ଧାରକୁ ଭେଦି

ଉଠିଲେଣି ଦିନମଣି,

ତରୁ କୋଳଛାଡ଼ି ବିହଙ୍ଗ ଉଠିଲେ

କଳରବ ଶୁଭିଲାଣି ।

ବୃକ୍ଷ ଡାଳେ ପୁଷ୍ପ ପାଖୁଡ଼ା ମେଲେଇ

ଖିଲି ଖିଲି ହସିଲେଣି,

ମଧୁମକ୍ଷୀ ସଙ୍ଗେ ଭ୍ରମର ଉଠିଣ

ମଧୁ ଖୋଜି ବୁଲିଲେଣି ।

ଗୁହାଳେ ଗୋମାତା ହମା ଡାକିଲେଣି

ଗଞ୍ଜା ଡାକେ ଭାଡ଼ି ପରେ,

ପଞ୍ଜୁରୀରେ ଶୁଆ ରାମ ନାମ ଜପି

ସକାଳ ଆରମ୍ଭ କରେ।

ପିମ୍ପୁଡ଼ି ଜନ୍ଦା ଏ ଧାଡ଼ି ଧାଡ଼ି ହୋଇ

ଗଲେଣି ଖାଇବା ଖୋଜି,

ଶ୍ଵାନ ମାନେ ପରା ଚଞ୍ଚଳ ହେଲେଣି

ଯିବେ ଖାଇବାକୁ ଭୋଜି ।

ଉଠିଯାଇ ଦେଖ ସୁନ୍ଦର ସକାଳେ

ସଭିଙ୍କ କର୍ମରେ ମନ,

ଆଳସ୍ୟ ପଣରେ ଶୋଇ ରହି ପିଲେ

ସରାଅନି ତୁମେ ଦିନ ।

ଆମଠାରୁ ଛୋଟ କେତେ ଜାତିକୀଟ

ଅବିରତ କର୍ମେ ଲୀନ,

ନିଜକୁ ନିରୋଗ ସତେଜ ଚଞ୍ଚଳ

ରଖିବାରେ ତାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ।

ଦେଶର ସୀମାରେ କେତେ ଯେ କଷ୍ଟରେ

ଆମରି ସୌନୀକ ରହେ,

ତାଙ୍କ ଦେଶପ୍ରିତି ତ୍ୟାଗ ସେବା ପରା

ବୀରତ୍ଵର ଗାଥା ଗାଏ ।

ନିଜ ଉପଯୋଗୀ କର୍ମ କରିଚାଲ

ଆନନ୍ଦ ମନରେ ସଦା,

କେବେ ଜୀବନରେ ଦୁଃଖି ହୋଇ ବନି

ହେବନାହିଁ ଅସୁବିଧା ।