ସାର୍ଥକ ସ୍ମୃତି

କାହା ପାଇଁ ସୁଖ ବାଣ୍ଟି ପାରୁନାହିଁ

ମୁଁ ନିଜେ ସୁଖରେ

ଅଛି କି କୁହ ।

ଦୁଃଖ ଏତେ ବେଶୀ, ରଖିବି କେଉଁଠି

ସେଇଥି ପାଇଁ ତ

ଗଡାଏ ଲୁହ !

ଲୁହ ଧାର ସତେ ହେଉନି ପରତେ

ଏତେ ନିରିମାଖୀ

ଏତେ କଅଁଳ ।

ଲୁଚିଯିବା ପାଇଁ ହଜିଯିବା ପାଇଁ

ଖୋଜୁଥାଏ ଖାଲି

ଆଖି ପରଲ ।

ତୁମେ ତ ଦେଖୁଛି ସାରା ଦୁନିଆଁକୁ

ସୁଖ ବାଣ୍ଟି ବାଣ୍ଟି

ଖୁସିରେ ରୁହ ।

କେମିତି ଜାଣିବି ତୁମରି ଭିତରେ

ଭରି ରହିଅଛି

ଅକୁହା କୋହ !

ସତରେ ହେ ବନ୍ଧୁ, ମଣିଷ ଜୀବନ

ସୁଖର ଦୁଃଖର

ଭଉଁରୀ ଖେଳ ।

ସୁଖ ସବୁ ଖାଲି ଆନକୁ ଦିଶଇ

ଦୁଃଖ ଭରି ଦିଏ

ଦୁଃଖୀର କୋଳ ।

ଦୁର୍ଲଭ ନୁହେଁ କି ସୁଲଭ ବି ନୁହେଁ

ମଣିଷ ଜୀବନ,

ଜୀବନ ଟିଏ ।

ମହା ସାଗରରେ ଭାସି ଯାଉଥିବା

ନାଉରି ମନର

ନଉକା ସିଏ ।

ଝଡ ବି ରହିଛି, ଉର୍ମି ଖେଳୁଅଛ

ଚାଲିଛି ନଉକା

ଢେଉ ଢେଉକା ।

ଯେମିତି ବାହିବି ସେମିତି ଚାଲିବ

ଜୀଇଁବି ନିଜର

ଜୀବନ ଏକା ।

ଦୁଃଖ ବି ଆସିବ ସୁଖ ବି ଆସିବ

ସପନ ଦେଖିବି

ସୁଖକୁ ନେଇ ।

ସପନେ ବଞ୍ଚିବି ସପନ ବାଣ୍ଟିବି

ସଂସାର ରଚିବି

ସପନ ନେଇ ।

ନିଜ ନିଜ ପାଇଁ ସୁଖର ସଂସାର

ସମସ୍ତେ ଖୋଜନ୍ତି

ଦୁନିଆଁ ରୀତି ।

ଅନ୍ୟର ସପନ ସଜେଇ ପାରିଲେ

ହେବ ମୋ'ଜନମ

ସାର୍ଥକ ସ୍ମୃତି ।