ରକ୍ଷା ବନ୍ଧନ

॥ ରକ୍ଷା ବନ୍ଧନ ॥

କୁରୁ ସଭା ସ୍ଥଳେ ଦ୍ରୌପଦୀ ବିକଳେ

ଡାକନ୍ତି ହରି ହେ ରଖ ମୋ ମାନ

ପଞ୍ଚ ବୀର ପତି ଥାଉଥାଉ ମୁହିଁ

ଭଗୁଛି ଏକେଉଁ ଅପମାନ ॥

କରୁଣ ବିଳାପ ଶୁଣିବାକୁ ତାଙ୍କ

ନଥିଲା ଧୈର୍ଯ୍ୟ କି ନଥିଲା ବଳ

ପଶାଖେଳେ ନିଜ ପତ୍ନୀ ଙ୍କୁ ହରାଇ

ପାଞ୍ଚ ପାଣ୍ଡବ ଆଜି ନିରୁତ୍ତର ॥

ଗୋଟିଏ ହସ୍ତ କୁ ଟେକି ହରି ନାମେ

ଆର ହସ୍ତେ ଧରେ ବସ୍ତ୍ର ନିଜର

ବିକଳ ଦ୍ରୌପଦୀ ବସ୍ତ୍ର କୁ ହରାଏ

ଦୁଃଶାସନ ଭିଡେ ବସ୍ତ୍ର ତାହାର ॥

ନପାଇ ଆଉ କେ ସାହା କି ଭରସା

କୁରୁ ସଭା ଥିଲା ଯେ ନିରୁତ୍ତର

ଶେଷ ରେ ଦ୍ରୌପଦୀ ଦୁଇ ହାତ ଟେକି

ହରି ରକ୍ଷ ବୋଲି କଲେ ଚିତ୍କାର ॥

ଯେ କ୍ଷଣି ଟେକିଲେ ଦୁଇ ହାତ ନିଜ

ଖୋଲିଲା ବସ୍ତ୍ର ନଥିଲା ନଜର

ଲୋକ ଲଜ୍ଜା ଆଉ ମନରେ ନଥିଲା

କହିଲେ ସଖା ରଖ ମାନ ମୋର ॥

ବୁଜିଗଲା ଆଖି ସଖା ଆଗେ ଦେଖି

କହିଲେ ଜୀବନ ଧନ୍ୟ ହୋଇଲା

ଗୋଟି ବସ୍ତ୍ର କେବେ କୋଟି ବସ୍ତ୍ର ହେଲା

ଦୁଃଶାସନ ଥକି ତଳେ ଲୋଟିଲା ॥

ଏକି ଘଟିଗଲା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଘଟଣା

କୁରୁ ସଭା ସ୍ଥଳେ ସବୁ ଚକିତ

କିଏ ଦେଲା ଆଉ କେଉଁଠୁ ଆସିଲା

କୋଟି ବସ୍ତ୍ର ଘଟଣା ଏ ଅଦ୍ଭୁତ ॥

ଯୋଗବଳେ ପ୍ରଭୂ ଜଣାଇ ଦେଲେ ହେ

କୃଷ୍ଣା ତୁମ ଋଣ ସୁଝି ମୁଁ ଦେଲି

ନିଜ ବସ୍ତ୍ର ଚିରି କରିଥିଲ ଋଣି

ଶିଶୁପାଳ କୁ ଯେବେ ବଧ କଲି ॥

ଭଗ୍ନୀ ତୁମେ ମୋର ସେଦିନ ସାଜିଲ

ଭ୍ରାତା ହୋଇ ରକ୍ଷା କରିଛି ତୁମ

ବିପଦ ଜୀବନେ ଆସିଯିବ ଯଦି

ଧରିବ ମୁଖେ ତୁମେ ମୋର ନାମ ॥

ଭାଇ ଭଉଣୀ ର ଅପୂର୍ବ ସମ୍ପର୍କ

ଶିଖାଇ ଦେଲା ସେ ନନ୍ଦ କୁମର

ଭଗ୍ନୀ ପାଇଁ ଭ୍ରାତା ଭ୍ରାତା ପାଇଁ ଭଗ୍ନୀ

ପବିତ୍ର ସମ୍ପର୍କ ଏ ବିଧାତା ର ॥

ଆଜିବି ସ୍ମୃତି ସେ ମନେପଡିଯାଏ

ଯେବେ ଆସିଯାଏ ରକ୍ଷା ବନ୍ଧନ

ଭାଇ ହାତେ ରାକ୍ଷୀ ଭଉଣୀ ଟେ ବାନ୍ଧି

କହେ ବାନ୍ଧିଲି ରଖିବ ମୋ ମାନ ॥

<<ଜ୍ୟୋତିରଞନ ସାହୁ>>

୮୮୯୫୧୫୬୩୫୫