ପୁଷ ମାସ ।

ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ ପଉଷ ମାସ,

ସବୁରି ମୁଖରେ ଉକୁଟେ ହସ ।

ଧନୀଠୁ ଗରୀବ ଯାହାକୁ ଦେଖ,

କାହାର ଉପାସ ରହେନା ପେଟ ।

ହଳଦିଆ ରଙ୍ଗ ସୋରିଷ କ୍ଷେତ,

ହାତ ଠାରି ଡାକେ ଆସ ମୋ ମିତ ।

କାଲୁଆ ପବନ ଆସୁଛି ମାଡି,

ଝାଳଗରମକୁ ଦେଇଛି ତଡି ।

ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ ଉଷୁମ ଶେଜ,

ଛାଡ଼ିବାକୁ ମନ ହୁଏ ନାରାଜ ।

ଖାଇବା ପାଇଁ କି ପରିବା ଯେତେ,

ବରଷକ ସାରା ମିଳେନା ଏତେ ।

ପାଳଙ୍ଗ, କୋଶଳା,ବଥୁଆ ଶାଗ,

ମେଥି ଶାଗ ସାଥେ କଲେଣି ବାଦ ।

ବାଡିରେ ବାଡ଼ିରେ ଫୁଲ ର ଶୋଭା,

ଗେଣ୍ଡୁଫୁଲ ସତେ କି ମନଲୋଭା ।

ଆହା କେତେ ମିଠା ଶୀତର ମଜା,

ଖରା କହେ ମତେ ଛାଡ଼ି ତୁ ନ ଯା ।

କାକରହକଳା ଘାସ ଗାଲିଚା,

ସୁରୁଜ ଉଇଁଲେ ଦିଶଇ ଫର୍ଚ୍ଚା ।

କାକରବିନ୍ଦୁରେ ସକାଳ ଖରା,

ପଡି ଲାଗେ ସତେ ମୁକୁତା ପରା ।

ଅମଳରେ ଲାଗି ପଡିଛି ଚାଷୀ,

ଘରଣୀ ତାହାର ଆହାଃ କି ଖୁସି ।

ଚା, ଜଳଖିଆ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି,

ହାତେଧରି ଯାଏ ସେ ଖଳାବାରି ।

ବାରିଆଡେ ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କ ମେଳ,

ସାରାଦିନ ସେଠି କରନ୍ତି ଖେଳ ।

ପାଣ୍ଡୁର ଦିଶୁଛି ଜହ୍ନ ଆକାଶେ,

ନିଘା ନାହିଁ କାର ଆକାଶଦେଶେ ।

ସଞ ନବୁଡୁଣୁ ଘରକୁ ଫେରି,

ଶୀତ ଲୁଗା ହୋଇ ଦେହରେ ଘୋଡି ।

ଗରମ ମୁଢ଼ିରେ ଭାଙ୍ଗି ନଡ଼ିଆ,

ଖାଇବାକୁ ଲାଗେ ଭାରି ବଢିଆ ।

ଶାମ୍ବ ଦଶମୀ ର ବୁଢ଼ା ଚକୁଳି,

ଖାଇଛି ଯେ ଥରେ ପାରିନି ଭୁଲି ।

ଶୀତ ତୁମେ ସତେ ଆମରି ମିତ,

ଆମପାଇଁ ତୁମ ଦାନ ବହୁତ ।

ବରଷକ ସାରା ଖୋଜିଲେ ଆଉ,

ଏ ମଜା କି କେବେ ମିଳି ବ କାହୁଁ ?