ପୁରିଯିବ ଓଡ଼ିଆଙ୍କ କାଳ

॥ ପୁରିଯିବ ଓଡିଆଙ୍କ କାଳ ॥

ଦେଖାହେଲା କାଲି ଅର୍ଦ୍ଧନଗ୍ନ ନାରୀ

ବିବସ୍ତ୍ର ଶରୀର ଚର୍ମ କଙ୍କାଳ

ପଚାରି ବସିଲି ପରିଚୟ ତାର

କଣ୍ଠ ରୁ ଶୁଭିଲା ସ୍ବର ଦୁର୍ବଳ ॥

ଓଡିଆ ଜାତିର ମାତୃ କହିପାର

ଏହା ଅଟେ ମୋର ନିଜ ଠିକଣା

ଅଲୋଡା ଅଖୋଜା ପରିଚୟ ମୋର

ନବ ପିଢୀ ପାଇଁ ମୁଁ ଯେ ଅଜଣା ॥

ପୁଣି ପଚାରିଲି ଏ କି ହେଲା ତୁମ

ଏପରି ଅବସ୍ଥା କଲା କିଏ

ଦୁଃଖ ହସ ମିଶା କଣ୍ଠ ରେ କହେସେ

ମୋ ନିଜ ସନ୍ତାନ ଆଉ କିଏ ? ॥

ଭାଷା ଖୋଜେ ଆଜି ନିଜ ପରିଚୟ

ପର ମାତୃପ୍ରେମେ ତୁମେ ବାଇ

ଜାଣିପାରନାହିଁ କାଚ କି କାଞ୍ଚନ

ଏ ଜାତି ଯେ ରସାତଳ ଯାଇ ॥

ପାଣି ଦୁଇ ଟୋପା ଖୋଜୁଅଛି ଭାଷା

ତୃଷାରେ ଯାଉଛି ପ୍ରାଣ ତାର

କବି ଲେଖକ ଯେ ଆତ୍ମଗର୍ବେ ବାଇ

ବିକ୍ରୀ ହୁଏ ପୁଣି ପ୍ରତିଭାର ॥

ନାହାନ୍ତି ସେ କବି ସମରାଟ ଭଞ

ନାହିଁ ଦାସ ଅବା ରାଧାନାଥ

ମାତୃଭୂମି ମାତୃଭାଷା ର ମମତା

ପାଇଁ ଲଢୁଥିଲେ ଅବିରତ ॥

ତେଣୁ ହେ ବାଳକ ହେଜ ମୋର କଥା

ଜାତି ଭାଷା ପ୍ରେମ ହୃଦେ ଜାଳ

ନହେଲେ ମୋ ସାଥେ ଅସ୍ଥିତ୍ବ ହଜିବ

ପୁରିଯିବ ଓଡିଆଙ୍କ କାଳ

ପୁରିଯିବ ଓଡିଆଙ୍କ କାଳ ॥

॥ ଜ୍ୟୋତିରଞନ ସାହୁ ॥