ପରୀ ପାଇଁ କଥାଟିଏ

ମନ ତାର ଛନଛନ କଅଁଳ ବୟସ

ଦୃଷ୍ଟିଛିଟା ଭ୍ରୁଲତାରେ ଭାଙ୍ଗଇ ଅଳସ

ଘନତାର କେଶରାଶି ମନ୍ଦମନ୍ଦ ଗତି

ସିଏଆମ ପରୀଟିଏ ଅସ୍ଥିର ତା ମତି ।

କଢିଟିଏ ଜାଣେନାହିଁ ଛନ୍ଦ ଓ କପଟ

କିଛିବର୍ଷ ଅନ୍ତରରେ କନ୍ଯାଏ ପ୍ରକଟ

ଶୀତଯାଏ ଗ୍ରୀଷ୍ମଆସେ ତାର ପଛେପଛେ

ଧିରେଧିରେ ଯଉବନ ଗୋଡାଏ ତାପଛେ ।

ପରୀଟିଏ ବଡହୁଏ ଅବା ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ

ନୀଡଟିଏ ରଚିବାକୁ ହୁଏ ଉନ୍ମିଳିତ

ପରୀଟିଏ କନ୍ଯାଟିଏ ଭଗିନୀ ବା କାର

ମାଆପରେ ପୂର୍ଣ୍ଣଚ୍ଛେଦ ବିବିଧ ରୁପର ।

ପରିଟିଏ ସ୍ନେହଚାହେଁ ପୁଣି ନିରାପତ୍ତା

ବଢିବାକୁ ସ୍ବାଧୀନତା ନକର ଅନ୍ଯଥା

ଥମୁନାହିଁ ଭ୍ରୁଣହତ୍ଯା ଯୌନକେଳେଙ୍କାର

ବଧୂହତ୍ଯା ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର ଅଜବ ଖବର ।

କିଥିଲା ସମାଜ ଆମ କି ହୋଇଲା ଆଜ

ପରୀପାଇଁ କଥାଟିଏ ହୁଏନାହିଁ ସଜ

ନୈତିକତା ନୀତିକଥା ଆଣିବା ଫେରାଇ

କ୍ରାନ୍ତିଦର୍ଶୀ ଯୁବପୀଢି ଦେବାରେ ଗଡାଇ ।

ପ୍ରତିଗ୍ରାମେ ପ୍ରତିନଗ୍ରେ ସୁରକ୍ଷା ବଳୟ

ଗଢିବାକୁ ପ୍ରାଣଦେବା କରିମନ ଥୟ

ଆମକାମ ଆମେନେବା ଏହି ପ୍ରତିକାର

ଆଇନ ତା ବାଟେଯିବ ପୁଣି ସରକାର ।

ପରୀପାଇଁ ଟିକେଶ୍ରମ ସଚେତନ ହେବା

ଆମହାତେ ସମାଜକୁ ଆମେ ପରଖିବା

ତାପରେ ହୋଇବ ଲେଖା ପରୀପାଇଁ କଥା

ପରୀରଥ ଗଡୁଥାଉ ଯୁଗଯୁଗ ଯଥା ।