ପ୍ରେମ

ପ୍ରେମ!

ପ୍ରେମ ଏକ ଅଛିଣ୍ଡା ହରଣ

ପ୍ରେମ ଏକ ଅସମାପ୍ତ ବିଶ୍ଳେଷଣ

ପ୍ରେମ କାହାପାଇଁ

ଅଳକାନନ୍ଦାର ଶୀତଳତା

ତ ପୁଣି କାହାପାଇଁ

ଲେଲିହାନ ଅଗ୍ନି ଶିଖା

ଦିଏ ଖାଲି ଦହନ l

ପ୍ରେମକୁ ଦେଖିଛି

ମୋହନ ବଂଶୀର ସ୍ଵନରେ

ପ୍ରେମକୁ ଦେଖିଛି

ରାଧାର ଆତୁରତାରେ

ପ୍ରେମକୁ ଦେଖିଛି

ମୀରାର ମଗ୍ନତା ରେ

ପ୍ରେମକୁ ଦେଖିଛି

ବିଦୂର ଶାଗ ଭଜାରେ

ପୁଣି ଦେଖିଛି ପ୍ରେମକୁ

ତଟ ନିରଞ୍ଜନାର

ବଟବୃକ୍ଷ ମୂଳରେ l

କେତେବେଳେ କିଏ

ଭାସିଛି ତା'ର ଅତ୍ମୀୟତାରେ

କେତେବେଳେ କାହା ମନରେ

ବିଦ୍ରୋହର ବହ୍ନି ମଧ୍ୟ ତା' ବିରୁଦ୍ଧରେ l

ସେ କିନ୍ତୁ ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ

ତା'ର ନାହିଁ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା

କାହାରି ଭାବପ୍ରବଣତାରେ l

ପ୍ରେମ!

ତା'କୁ ନେଇ ମହାଭାରତର ସୃଷ୍ଟି

ତା'କୁ ନେଇ ବହୁସମୟରେ

ଅଶାନ୍ତିର ବୃଷ୍ଟି

ତା'କୁ ନେଇ କେତେ ଯେ ତର୍କ ଆଉ ଯୁକ୍ତି

ସେ ହିଁ ଦିଏ ପୁଣି ଏ ସମସ୍ତରୁ ମୁକ୍ତି l

ହେ ପ୍ରେମ!

ତୁ ବିଶ୍ଳେଷଣଠାରୁ ଯଥେଷ୍ଟ ଉପରେ

ତୁ ବର୍ଣ୍ଣନା ସୀମାର ପରପାରେ

ମୁଁ ଛାର ମଣିଷଟିଏ

ମୁଁ କ'ଣ ତୋ'ର ସଜ୍ଞା ନିରୂପଣ କରିପାରେ ?

ବୋଧହୁଏ ତୁ ସଜ୍ଞାର

ବହୁ ଉର୍ଦ୍ଧରେ l