ଫୁଲର ସମ୍ଭାର



ଶରତ ଆସିଛି ମରତ ହସୁଛି

ଫୁଲ ସମ୍ଭାରରେ ସଜେଇ ହୋଇ

ନିର୍ମଳ ଆକାଶ ଜାତି ଜାତି ଫୁଲ

ହସି ଉଠୁଛି ଏ ମରତ ଭୂଇଁ ।

ଧଳା ପାଟ ପିନ୍ଧି ନଦୀ ପଠାଧାରେ

କାଶତଣ୍ଡି ଝୁଲେ ଧୀରେଧୀରେ

ମଲ୍ଲୀ ଯୁଈ ଯାଇ ଫୁଲର ସୁଗନ୍ଧେ

ମନ ଆନମନା କରେ ।

ଶୋରିଷ ଫୁଲର ସୁନାରଙ୍ଗ ଦେହେ

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ କିରଣ ପଡି

ଲାଗେ ମାଆ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମରତ ଭୂବନେ

ସ୍ୱୟଂ ଛନ୍ତି ବିଜେ କରି ।

ଗେଣ୍ଡୁ ଓ ସେବତୀ ଫୁଲର ସମ୍ଭାର

ଭାରି ମନଲୋଭା ଥାଏ

ପରଜା ପତିଟି ଫୁଲରୁ ଫୁଲକୁ

ଡେଣା ଝାଡି ଉଡିଯାଏ ।

ଗଙ୍ଗ ଶିଉଳି ର ମହମହ ବାସ୍ନା

ହୃଦ ଚହଲାଇ ଦିଏ

ଧଳା ଫୁଲ ତାର କମଳା ଡେମ୍ଫରେ

ମାଟି ମାଆ କୋଳକୁ ଚୁମିଯାଏ।

ଫୁଲ ସମ୍ଭାରରେ ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁଟି

ମୁକ୍ତା ଭ୍ରମ ସୃଷ୍ଟି କରେ

ପଥଚାରି ଟିଏ ହୁଏ ଆନମନା

ତାକୁ ଦେଖିଦେଲେ ଥରେ ।

ବଗିଚାରେ ଯେବେ ଗୁଣୁଗୁଣୁ ହୋଇ

ଭଅଁର ଟି ଉଡୁଥାଏ

ତାକୁ ଦେଖି ଦେଲେ ମନପକ୍ଷୀ ମୋର

କବିତା ପଛରେ ଧାଏଁ ।

ଧାଡି ଧାଡି କରି ଶବ୍ଦଙ୍କୁ ସଜାଏ

ଫୁଲଙ୍କ ସମ୍ଭାର ପରି

ପଢିଦିଏ ଯେବେ ସେ କବିତା ରୁ କିଛି

ମନଯାଏ ମୋର ପୁରି ।