ନିଖୋଜ ସମ୍ପର୍କ

ନନ୍ଦ ନନ୍ଦନ ହେ ମଧୁସୂଦନ

ଧନ୍ୟ ଜଡାଗୋଳା ଗ୍ରାମ,

ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ର କୁଳ ଝସଙ୍କର କୋଳ

କରିଥିଲ ଦିନେ ମଣ୍ଡନ ।

ଫୁଲଟିଏ ପରି ଫୁଟିଥିଲ ତୁମେ

ଅବେଳରେ ଗଲ ମଉଳି,

ଥକିତ ନଥିଲ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପଥରେ

ବାନ୍ଧି ମମତାର ଡୋରୀ ।

ସଭିଙ୍କ ମନରେ ବସା ବାନ୍ଧିଥିଲ

ଘରେ ପ୍ରିୟଜନ ମେଳେ,

ଅପାସୋରା ତୁମ ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିକୁ

ଭୁଲିବୁନି କେବେହେଲେ ।

ଅତିଥି ମାନଙ୍କୁ ଦୂରରୁ ଦେଖିଲେ

ପାଶେ ଆସୁଥିଲ ଧାଇଁ,

ଆଜି ତୁମଘରେ ଭୋଜୀ ଚାଲିଅଛି

ତୁମେ ଚାଲିଗଲ କାହିଁ ।

ତୁମ ହସ ମୁହଁ ଭୁଲିତ ହେବନି

ସୁମଧୁର ତୁମ କଥା,

ତଥାପି ବିଭୁଙ୍କ ଇଛା ନରହିଲା

ଚାଲିଗଲ ଦେଇ ବ୍ୟଥା ।

ବିଧିର ବିଧାନ ଜନମ ମରଣ

ଏତ ଚିରନ୍ତନ ରୀତି,

ଆଜି ଚାଲିଗଲ ସୁଖ ବାଣ୍ଟି ଦେଇ

ମନେଥିବ ସଦା ପ୍ରୀତି ।

ଚାଲିଗଲ ସିନା ଆମେ ରହି ଅଛୁ

ତୁମର ସ୍ମୃତି କୁ ଚାହିଁ,

ଆପଣାର ଥିଲ ଆପଣାର ହେବ

ତୁମରି ଦାହାନ ପାଇଁ ।

ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ ଜିତିଗଲ ବୀର

ସୁଖଦେଇ ଚାଲିଗଲ,

ସଭିଙ୍କ ଆଖିରୁ ଲୁହତ ଝରୁଛି

ହେଉଛନ୍ତି କଲବଲ ।

ମରଣ ଆସିଲା ପାଛୋଟିତ ନେଲା

ଚାଲିଗଲ ଆର ପୁରେ,

ନନ୍ଦବଂଶର ଥିଲ ଭଗୀରଥ

ଦେବଗଡ ଆଜି ଝୁରେ ।

ତୁମେ ଚାଲିଗଲ ଯେଉଁ ବାଟଦେଇ

ସେ ବାଟୁ କେ ଫେରେ ନାହିଁ,

ରଖିଛି ସାଇତି ଯାହା ଦେଇଗଲ

ମୁଣ୍ଡେ ମୋର ହାତ ଥୋଇ ।

ଆଜି ଆଉ ଯେତେ ଖୋଜିଲେ

ତବ ଦର୍ଶନ ମିଳିବ ନାହିଁ ,

ସମ୍ପର୍କ ଆମର ହୋଇଲା ନିଖୋଜ

ବୟସର ଆୟୁଷ ପାଇଁ ।