ନିଖୋଜ ଶୈଶବ

ଫେରି ଚାହେଁ ଯେବେ ଅତୀତ ପୃଷ୍ଠାକୁ

ଆଖିରେ ଭରଇ ନୀର

ନିଖୋଜ ହୋଇଲୁ ଶୈଶବ କେଉଁଠି

କରିଦେଲୁ କିମ୍ପା ପର ।

ଯେତେବେଳେ ଥିଲି ଅଝଟିଆ ଶିଶୁ

ସଭିଙ୍କର ଥିଲି ଗେହ୍ଲା

ସମୟ ବିତିଲା ଶୈଶବ ବି ଗଲା

ପେଶେ ସଂସାର ଝାମେଲା ।

ନନା ପିଠି ଥିଲେ ବୋଉ ପେଟ ଥିଲା

ଭାଈ ଭଉଣୀ ସ୍ପନ୍ଦନ

ଏବେ ନିଜେ ବୋଉ ପରିବାର ନୂଆ

ମନ ଖୋଜେ ପିଲାଦିନ ।

ତେଲ ଲୁଣ ଚିନ୍ତା ଘାରେ ଏବେ ଖାଲି

ନିଜେ ପାଉନି ନିଜକୁ

ଏକାନ୍ତରେ ଯେବେ ହଜି ଯାଇଥାଏ

ଖୋଜୁଥାଏ ଶୈଶବକୁ ।

ଏ ଜନ୍ମରେ ମୋ ପାଇଁ ସେ ପରଦେଶୀ

ଜାଣିଅଛି ଫେରିବନି

ତଥାପି ବିକଳ ହୃଦ ଛଟପଟ

ସ୍ମୃତି ଦେଉଅଛି ହାଣି ।

ଅଭୁଲା ସେ ଦିନ ଅଭୁଲା କାହାଣୀ

ଜୀବନ ବହିର ପୃଷ୍ଠା

ଉଙ୍କି ମାରେ ଯେବେ ନଟଖଟ ହେଇ

ଭୁଲେ ସାଂସାରିକ ନିଷ୍ଠା ।

ଆସକ୍ତ ମନର ପ୍ରତିଫଳନ ଏ

ଶୈଶବ ସ୍ମୃତିରେ ବୁଡି

ଖୋଜୁଥାଏ ନିତି ନିଖୋଜ ଶୈଶବ

ଶୈଶବ ମୋହରେ ପଡି ।।