ନାରୀ ନାରାୟଣୀ

ନାହିଁ ଅରି ଯାର ଅଟଇ ସେ ନାରୀ  

ଅନ୍ୟ ନାମ ତା' ରମଣୀ

ନାରୀ ହିଁ ସୂଜନ କରଇ ପାଳନ

 ନାରୀ ସଂହାର କାରିଣୀ ॥

ନରକ ସରଗ ସେନେହ ସରାଗ

ରାଗ ରୋଷ ଅଭିମାନ

ନିନ୍ଦା ଓ ପ୍ରଶଂସା ଆଶା ଓ ଭରସା

ସବୁ ତା' ଲାଗି ଭିଆଣ ॥

ନାରୀ କରେ ସେବା ନାରୀ କରେ କିବା

ଯଶ ଧନ ମାନ ଜନ

ନସ୍ୱର ସଂସାରେ ସ୍ନେହ ମମତାରେ 

ବାନ୍ଧେ ଯେ ଅପର ପ୍ରାଣ ॥

ନାରୀ ଲାଗି ସୂଷ୍ଟି ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟ ବୃଷ୍ଟି

ସବୁ ନାରୀର ଭିଆଣ 

ନମ୍ରତା ସୁନୀତି ନବୀନ ବିଭୂତି

ଘେନି ଦୁଃଖ କଷ୍ଟମାନ ॥

ନିଜ ଅଭ୍ୟନ୍ତରେ ଚାପି ସହି ପାରେ 

ଆନେ ଆହାଲାଦ ଦାନ

ନୟନେ ଯାହାର ଶତେକ ଯୁଗର

ଯାତନା ଜ୍ଜ୍ୱାଳା କଷଣ ॥

ନାରୀ ଯେ ଜନନୀ ଶକ୍ତି ସ୍ୱରୂପିଣୀ

ନାରୀ ଅଟେ ନାରାୟଣୀ

ନାରୀ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ସୂଜନ କାରିଣୀ

ଚରାଚର ନିୟନ୍ତ୍ରିଣୀ ॥

 ନାରୀ ଜଗଦ୍ଧାତ୍ରୀ ଜଗଦ୍ଦମ୍ବା ପରି

ସାହସ ଶକତି ମନ

ନେଇ ଜଗତର କଲ୍ୟାଣ ଅପାର

କରି ଥାଏ ଚିରନ୍ତନ ॥

ନାରୀ ଗୁଣମୟୀ ନାରୀ ହିଁ ଈଶ୍ୱରୀ

ମାଆ ପ୍ରକୃତି ରୂପିଣୀ 

ନାରୀ ଯେ ସକଳ ଶକତି ଆଧାର

ଦୁଃଖ ଦୁର୍ଗତିନାଶିନୀ ॥

ନବ ନବ ବିଭା ନବୀନ ପ୍ରତିଭା

ନବ‐ଉନ୍ମେଷ ‐ଶାଳିନୀ

ନବ ଚେତନାର ସୁବାର୍ତ୍ତା ପ୍ରସାର

ସବୁଠି ନାରୀ ଅଗ୍ରଣୀ ॥

ନାରୀ ପରି କେହି କହ ଅଛି କାହିଁ

ସହନଶୀଳା ଜନନୀ

ନବୀନ ଚେତନା ପ୍ରାଣେ ଆଶ୍ୱାସନା

ଭବ ତାପ ବିନାଶିନୀ ॥

ନିଏ ଯେ ଚଳାଇ ନରକୁ ହଟାଇ

ଶାଶ୍ୱତ ଅନୁ ଗମନେ

ନାରୀହିଁ ପ୍ରେରଣା ନବ ଉନ୍ମାଦନା

ଯୋଗାଏ ଯେ ଜନ ମନେ ॥

ନାରୀ ଅଟେ ଭାର୍ଯ୍ୟା ନାରୀ ଅଟେ ପୂଜ୍ୟା

ନାରୀ ପାଇଁ ଚିରନ୍ତନ

ନଶ୍ୱର ଜୀବନେ ମଧୁର ନିସ୍ୱନେ

ପୂରବୀ ତୋଳେ ସ୍ପନ୍ଦନ ॥

ନବ ଆନନ୍ଦରେ ନବୀନ ରସରେ

ସରାଗେ ପ୍ରୀତି ପ୍ଲାବନ

ନଦୀ ତ୍ସୋତ ପରି ତରଙ୍ଗିତ କରି

ଚହଟାଏ ଉନ୍ମାଦନ ॥

ନାରୀ ଲାଗି ହସେ ଋଚିରେ ବିଭାସେ

ପରିବାର ଜନ ମନ

ନାରୀ ହିଁ ଯେ କର୍ତ୍ତ୍ରୀ ସନ୍ତାନ ସଂତତି

ସସ୍ନେହେ କରେ ପାଳନ ॥

ନବପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ପ୍ରଣୟ ଜାଗୂତି

ସ୍ନେହ ଶରଧା ରେ ମନ

ନାରୀ ହିଁ ଆକର୍ଷି ଅମିୟ ବରଷି

ଆଦରେ ଜିଣେ ପରାଣ ॥

ନ୍ୟଗ୍ରୋଧ ପରି ମଣ୍ତଳା ଯେ ନାରୀ 

ନୀତିବିଦ୍ୟା ନୀତିବାଣୀ

ନିୟମକୁ ମାନି ନିଷ୍ଠାରେ ନିର୍ବାହ

କରେ ପୂଣ୍ୟ ପୂତ ‐ଘେନି ॥