ନାରୀ-୧

କିଏ କହେ ନାରୀ ନାହିଁ ଯା' ଅଇରୀ

ଏତେ ବଡ଼ ଦୁନିଆରେ

ବଇରୀ ପ୍ରବଳ ଶୁଭେ ନିତି ଗୋଳ

ଶୁଣ ଡେରି କର୍ଣ୍ଣ ବାରେ ।

ମାତୃ ଜରାୟୁରେ ଦଇବ ସ୍ଥାପିଲେ

ଅଶାନ୍ତିର ହୁଏ ଖେଳ

ପିତା ମଥାନରେ ଚଡକ ପ୍ରହାରେ

ସରିଯାଏ ଶାନ୍ତି ବେଳ ।

ଯେଉଁ ଦିନ ସିଏ ଦୁନିଆକୁ ଦେଖେ

ଆଳୟରେ ବଢେ ଚିନ୍ତା

ଯଉତୁକ ବ୍ୟାଧି ଅଟେ ସେ ରାକ୍ଷସୀ

କେଉଁ ସଂସାରର ହିତା ।

ଚନ୍ଦ୍ରକଳା ପରି ଦିନୁଦିନ ବଢି

ହୁଏ ନବ ଯଉବନା

ନାରୀ ମାଂସ ଲୋଭୀ ମାନବ ପିଶାଚ

ପୀରତି କରନ୍ତି ଘେନା ।

କନ୍ଦର୍ପ ଶରରେ କାମ ଜର୍ଜରିତ

ଭ୍ରମର ପରାୟ ସେହି

ତନୁର ପରଶ ଲଭିବା ଆଶାରେ

ରହିଥାନ୍ତି ପଥ ଚାହିଁ ।

ମାତା ଗରଭରୁ ଚିର ନିଦ୍ରା ଯାଏଁଁ

ତିଳତିଳ ନିତି ଜଳି

ସଂସାର ମଙ୍ଗଳ ମନାସୀ ଥାଏ ସେ

ନିଜ ସ୍ବାର୍ଥ ଦେଇ ବଳି ।

କେବେ ହୁଏ ଜାୟା କେବେ ସେ ତନୟା

କେବେ ସେ ଗେହ୍ଲୀ ଭଉଣୀ

କେବେ ପୁଣି ମାଆ ହୋଇଥାଏ ସାହା

ସମସ୍ତଙ୍କୁ କରି ଋଣୀ ।

ହେ ବିଶ୍ବ ମାନବ ମତ୍ତି କରି ଥୟ

ଶରଣ ଯାଅ ତା ପୟେ

ପୁରୁଷ ପ୍ରକୃତି ସଂସାରର ଗତି

ଦେଖ ଜ୍ଞାନ ଚକ୍ଷୁ ଲୟେ ।