ମୃତ୍ୟୁର ଦ୍ୱାର ଦେଶରୁ

ଶୁଭ୍ରୋଜ୍ଜ୍ୱଳ ଦିବସର 

ଚଳଚଞ୍ଚଳତା ଭିତରେ 

ଜଣା ପଡୁନଥିଲା 

କେଉଁଠି ସେ ଲୁଚି ରହିଥିଲା ବୋଲି ?

ରାତ୍ରିର ଘନଘୋର ଅନ୍ଧକାର 

ସୃଷ୍ଟି କଲା ଭୟ ଆଉ ଆବେଗର

ବାତାବରଣଟିଏ  ।

ମନର ନିଭୃତ କେଉଁ ଏକ କୋଣରୁ

ଅତି ଶୀତଳ ତା'ର ସେ ହସ୍ତ ପଞ୍ଝା ଧୀରେ ଧୀରେ

ଜାବୁଡି ଧରିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲେ ମୋର ପ୍ରାଣସତ୍ତାରୁ କିଛି ॥

ହଠାତ୍ କଣ କିଛି ଘଟିଯିବ କି ଆଉ ?

ତାହେଲେ ତ ମୃତ୍ୟୁକୁ ଦେଖିହେବ —

ସେ କିପରି ଆସେ ଆଉ 

ହୃଦୟର ସେ କୋରଡ ଭିତରୁ 

ଜୀବନଟାକୁ ଝାମ୍ପିନେଇ କିପରି

ନିମିଷେକରେ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ ହୋଇଯାଏ ।

ଓଃ ଏହି ତାହେଲେ ସେ ମହାମାରୀ ?

ଆଜି ତାକୁ ଦେଖିବାର ସୁଯୋଗ ଆସିଛି ।

ନା ତାକୁ ମୁଁ ଦେଖି ପାରିଲିନାହିଁ । 

ତା ସହିତ ମୋତେ ଭେଟ

କରେଇ ଦିଆଗଲାନାହିଁ ।

ମୋ ଓ ତା ମଧ୍ୟରେ 

ଅନେକ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ରଖିଦିଆଗଲା 

ଆଉ ସେ ସବୁ ଭିତରେ ଥିଲା

ଅମ୍ଳଜାନ ସିଳିଣ୍ଡରଟିଏ ।

ସେଇ ସିଲିଣ୍ଡର୍ ଭିତରୁ

ମୁଁ ଜୀବନକୁ ସାଉଁଟୁଥିଲି

ଆଉ ମଝିରେ ମଝିରେ ଚାହିଁ ଦେଖୁଥିଲି

କେତେ ଦୁରରେ —ସେ ମୋ ଠାରୁ

ଛକି ବସିଛି ତାର ଅତି ପ୍ରିୟ " ମୋ ଜୀବନ ଫରୁଆଟାକୁ " ଝାମ୍ପିନେଇ ପଳେଇଯିବ ବୋଲି ।

ବିଚରା ରଘୁଆଟା ସଂଙ୍ଗରୋଧରେ 

ଏକୁଟିଆ ଘରେ ରହିଛି । 

କେହି ନାହାଁନ୍ତି ତାର —ଖବର ନେବାକୁ,

ସବୁଠାରେ ରାଜନୀତି ॥