ମୋ ବିଜୁଳି କନ୍ୟା

ସିନ୍ଧୁରା ଫାଟିଲା କାଉ ରାବଦେଲା

ଅନ୍ଧାର ଗଲା ଦୂରେଇ ।

ସୁନେଲି କିରଣ ସୂରୁଜ ଦେବତା 

ବିଛାଡି ଦିଅନ୍ତି ନେଇ ।

କୁସୁମିତ ଫୁଲ ଗଛରେ ଚଢେଇ

ଗୀତ ଗାଇ ଗାଇ ଉଡେ ।

ଫୁଲରୁ ଫୁଲକୁ ପରଜା ପତି ତ

ମନ ଆନନ୍ଦ ରେ ଉଡେ ।

ଝିପ୍ ଝିପ୍ ବର୍ଷା ଲାଗି ରହିଥିଲା

ନୀଳ ଆକାଶର ତଳେ ।

ସୁନେଲି କିରଣେ ବର୍ଷା ଛିଟା ପଡି

ମନ ମୁଗ୍ଧ କରୁ ଥିଲେ ।

କୃଷ୍ଣ ଜନ୍ମ ଦିନ ଥିଲା ଯେ ସେଦିନ

ଚାରିଆଡେ ଘମାଘୋଟ ।

ମୋ କୋଳେ ଆସିଲେ ବିଜୁଳିକନ୍ୟା କି 

ଦିବ୍ୟ କାନ୍ତି ରୁପ ପଟ ।

କୋଟି ରୁପଶ୍ରୀଙ୍କ ସଉନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଆଣି

ଚମକିଲ କୋଳେ ଆସି ।

କଳାମେଘ ପରି କେଶ ରାଶି ତୁମ 

ଯେହ୍ନେ ଘନ ଅମା ନିଶି ।

ସମସ୍ତ ଫୁଲର କୋମଳତା ପ୍ରଭୁ

ତୁମ ଦେହେ ଭରିଥିଲେ ।

ସାଧବ ବୋହୂର ଶରୀର କୁ ନେଇ 

ତୁମ ଓଠେ ଥାପି ଥିଲେ ।

ନୀଳ ନୟନ ରେ ଚାହିଁ ଥିଲ ତୁମେ

ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଭରି ।

ସମସ୍ତେ କହିଲେ ବିଜୁଳି କନ୍ୟାକୁ

ନେଇ ଆସିଲ କି ଧରି ।

କୋଉ ଜନ୍ମେ କୋଉ ପୂଣ୍ୟ କରିଥିଲି 

ଏ ଜନ୍ମେ ତୁମେ ମିଳିଲ ।

ପାଦପଦ୍ମ ଥାପି ପତ୍ର କୁଟୀରକୁ

ନିଜର କୋଠରୀ କଲ ।

ଜୀବନ ମୋହର ଅମା ଅନ୍ଧକାର 

ଆଲୋକିତ କରି ଦିଅ ।

ଭଗବାନଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ ଥାଉ

ପଙ୍କୁ ପଦ୍ମ ଫୁଲ ହୁଅ ।

ଜନ୍ମ ଦିନର ତ ଅଭିନନ୍ଦନ ହେ

ତୁମଙ୍କୁ ଦଉଚି ଆଜି ।

କୋଟି କୋଟି ଆୟୁ ଦିଅନ୍ତୁ ସେ ପ୍ରଭୁ

ମାଗୁଣି କରୁଛି ଆଜି ।