ମଧୁମୟ

ତୁମ ରୂପ ରଂଗ ଆଜି ଅଛି ସିନା

କାଲିକି ରହିବ ନାହିଁ, 

ରୂପେ ଅଭିମାନ ନ କର ଗୁମାନ 

ସମୟ ଝୁଙ୍କି ନିଅଇ ।

କାଲି ଆସିଥିଲ ଏଡୁଟିଏ ହେଲ

ବୟସ ଯାଉଛି ବହି,

କି ହିସାବ ଦେବ ବେଳୁ ତାହା ଭାବ

କାଳ ଆସେ ପଛେ ଧାଇଁ ।

ଅଢେଇ ଦିନକୁ ବଡିମା କାହିଁକି 

ଜୀବ ବୁଦ୍ ବୁଦ୍ ପରା,

ଅଜ୍ଞାନେ ଦାମ୍ଭିକେ ଭ୍ରମନ୍ତି ଭୂଲୋକେ 

ମଣନ୍ତି ଧରାକୁ ସରା,

ଆସିଥିଲେ କେତେ ତୋସାଥିରେ ଯେତେ

ଯାଇଛନ୍ତି ଏକା ହୋଇ,

ସଂସାରେ ବ୍ୟାକୁଳ ହୁଅନ୍ତି ସକଳ

ମାୟାରେ ଆବେଶ ଥାଇ ।

ତୁମ ସାଥେ ସବୁ ଖେଳା କରୁଛନ୍ତି 

ଈଶ୍ୱର ଲୀଳା ରଚଇ,

ପ୍ରାଣ ଉଡିଗଲେ ଜୀବ ପଡି ରହେ

ମଡା ସବୁ ବୋଲିବେଇଁ ।

କାହାପାଇଁ ଧନ କାହାପାଇଁ ମାନ

ସବୁ ଏଠି ସ୍ବାର୍ଥେ ବଶ,

ଯାହା ଅରଜିବ ସବୁ ରହିଯିବ 

କର୍ମ ଥିବ ଅବଶେଷ। 

ନୂଆ ସକାଳର ହୃଦ ସ୍ୱଚ୍ଛ କର

ଟିକିଏ ସହଜ ହୋଇ,

ହେନା ମଲ୍ଲୀପରେ ଭ୍ରମର ଭ୍ରମରେ 

ନିର୍ମଳ ସବୁ ଲାଗଇ ।

ଆମ୍ର କୁଞ୍ଜବନ ଶୁକ ପିକ ସ୍ୱନ 

ଏକ ଏକ ମଧୁ ଝର,

ନୀଳର ସାଗର ସବୁଜ ଆସର

ପ୍ରଭୁଙ୍କ କୃପା କନ୍ଦର ।

ସବୁ ମାୟା ଛାଡି ବିଭୁପାଦେ ପଡି

ନିଜକୁ ସମର୍ପି ଦିଅ,

ସାରା ସଂସାର ତାଙ୍କରି ଆସର

ଲାଗିବ ସେ ମଧୁମୟ ।

=======