ମାନବ

ମାନବ ହୋଇବି ବୁଦ୍ଧି ଅଟେ ହୀନ

ଧନ ଲୋଭେ ବେଇମାନ

ଧନ ଲାଗି ନିଏ ଅମୂଲ୍ୟ ଜୀବନ

ବୁଝି ନପାରେ ସେ ମନ।।

ଅହଙ୍କାର ଆଗେ ଭୁଲେ ବଡ଼ ସାନ

ଭୁଲିଯାଏ ପିଲା ଦିନ

ମାତା ପିତାଙ୍କୁ ଯେ କରେ ଅସମ୍ମାନ

ଭୁଲି ସବୁ ପାପ ପୁଣ୍ୟ ।।

ସମାଜେ ନାରୀର ଅପମାନ କରି

ଭୁଲେ ଭଲ ମନ୍ଦ ଜ୍ଞାନ

ସ୍ବାର୍ଥ ଆଗେ ତୁଚ୍ଛଲାଗେ ସବୁ

ଧିକ ତୋର ସ୍ବାଭିମାନ ।।

ଜୀବନ ଶେଷରେ ନଥିବ ଏ ଧନ

ଜାଣି ତୁ ହେଉ ଅଜ୍ଞାନ

ପାପ କର୍ମେ ତୁହି ପାଦ ଦେଇ ଆଜି

ହେଲୁ କେତେ ହୀନିମାନ ।।