କପଟୀ କୁମ୍ଭୀର କଥା

    

ଅନେକ ପୁରୁଣା କଥା ପୁଣ୍ୟ ଗଙ୍ଗାକୂଳେ l

ହନୁ ଗୋଟେ ରହୁଥିଲା ଜାମୁଗଛ ଡାଳେ ll

ଡାଳେ ମାରି ଡିଆଁ ହନୁ ଖାଏ ଜାମୁକୋଳି l

ଆନନ୍ଦ ତାହାର କେହୁ ପାରେ ନାହିଁ କଳି ll

କୁମ୍ଭୀର ଗୋଟିଏ ସେଠାବକୁ ନିତି ଆସେ l

ଜାମୁକୋଳି ଖାଇ ହରଷରେ ତହୁଁ ଖସେ ll

ଏମନ୍ତେ ବାନର ସଙ୍ଗେ ବଢ଼ିଲା ତା ଭାବ l

କପଟୀଆ କୁମ୍ଭୀର ସେ, କପଟୀ ସ୍ୱଭାବ ll

ଚିନ୍ତେ ନିତି ଜାମୁ କୋଳି ଖାଇ ହନୁରାଜା l

ସୁସ୍ୱାଦୁ ନିଶ୍ଚୟେ ହୋଇଥିବ ତା' କଲିଜା ll

କଲିଜା ଭୋଜନ ଇଚ୍ଛା ଚିତ୍ତେ ମାଙ୍କଡ଼ର l

ମଞ୍ଜୁଳେ କହିଲା ଦିନେ ହେବନ୍ଧୁ ବାନର ll

ନଦୀ ମଧ୍ୟେ ରହିଛି ମୋ' ସୁନ୍ଦର ନବର l

ବୋହି ନେବି ଚାଲ ବୁଲି ଆସିବ ଏଥର ll

ହନୁ ଆରୋହିଲା ତହୁଁ କୁମ୍ଭୀର ପୃଷ୍ଠରେ l

କୁମ୍ଭୀର ପହଁରି ଚାଲେ ଅତି ହରଷରେ ll

ପହଁରି ପହଁରି ଯେବେ ହେଲା ମଝି ନଈ l

ଅସଲ କଥା କୁମ୍ଭୀର ତହୁଁ ଦେଲା କହି ll

ବହୁ ଦିନୁ ଆଶା ଭାଇ ତୁମ୍ଭ ବାନ୍ଧବୀର l

ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ କଲିଜା ତୁମ୍ଭ କରିବେ ଆହାର ll

ଏ କୁମ୍ଭୀର ଅଟେ ଭାଇ ବନ୍ଧୁ କପଟିଆ l

କାନ୍ଦିକହେ ହନୁ ଏବେ କିକରିବି ଆହା ll

ବୁଦ୍ଧି ଗୋଟି ହନୁଙ୍କର ମୁଣ୍ଡେ ଢୁକି ଗଲା l

ବନ୍ଧୁ ସମ୍ବୋଧି ବାନର ମଗରେ କହିଲା ll

ଏମନ୍ତ କଥା ଟି କିଆଁ ନ କହିଲେ ଭାଇ l

ଆସିଲି କଲିଜା ଜାମୁଗଛେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ll

ଚାଲ ଯିବା ଆଣିବି ମୁଁ କଥା ହେବ ଭଲ l

ମରି ଯିବ ବାନ୍ଧବୀଙ୍କ ପାଟି ଗଲ ଗଲ ll

ମୁର୍ଖ ମଗର ଗୋଟିକ ହନୁ ବାଣୀ ଶୁଣି l

ନଦୀତୀରେ ପହଞ୍ଚିଲା ମର୍କଟକୁ ଘେନି ll

ଡିଆଁଗୋଟି ମାରି ହନୁ ବୃକ୍ଷେ ଚଢ଼ିଗଲା l

ମଗରର ଆଶା ମାତ୍ର ଆଶାରେ ରହିଲା ll

ନିଷ୍କର୍ଷ କାହାଣୀଟିର ପିଲେ ଶୁଣ ଆରେ l

କପଟୀ ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ସଦା ରଖି ଥାଅ ଦୂରେ ll