କେମିତି ଭକତ ହେବି

କେମିତି ତୁମକୁ ପୂଜିବି ଠାକୁରେ

କେବେ ଦେଖିନି ମୁଁ ତୁମ ମୁହଁ

କିଏ କହେ ପୁଣି ଛଳିଆ ଠାକୁର

କିଏ କହେ ଦାରୁ ଦିଅଁ ।

ପୂଜା ଅରଚନା ଖୋଜନାହିଁ କେବେ

ଖୋଜ ତୁମେ ଭକ୍ତି ରସ

ଭକ୍ତିର ରଜୁରେ ଯିଏ ବାନ୍ଧି ଦିଏ

ହୋଇଯାଅ ତାର ଦାସ ।

ଷାଠିଏ ପଉଟି ନିତି ରନ୍ଧା ହୁଏ

ହେଲେ ତୁଷ୍ଟ ହୁଅ ତୁଳସୀରେ

ରତ୍ନ ଭଣ୍ଡାରରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲେ

ଶ୍ରଦ୍ଧା ତୁମ ଟାହିଆରେ ।

ତୁମ ଭକ୍ତି ରସେ ଯେ ନିଜକୁ ବାନ୍ଧିଛି

ସେ ଭୁଲିଛି ସଂସାର ମାୟା

ଚତୁର୍ଦୀଗ ତାକୁ ଲାଗେ ପ୍ରଭୁମୟ

ଭୁଲେ ସେ ନିଜର କାୟା ।

କେମିତି ଭକତ ତୁମର ହେବି ମୁଁ

ଥରୁଟିଏ ଦିଅ କହି

ଲୁହ ଗଙ୍ଗାଜଳେ ତୁମ ପାଦ ଧୁଏ

ଅକୁହା କୋହକୁ ନେଇ ।

ମୋ ଦେହ ଦେଉଳେ ଆତ୍ମା ସିଂହାସନେ

ତୁମ ଛବିକୁ ଆଙ୍କିଛି

ଅଭିମାନେ ସିନା ଦେଉଳ ଯାଏନି

ହେଲେ ତୁମନାମ ନିତି ଜପୁଛି ।

ନିଦ୍ରାହୀନ ମୋର ବିନିଦ୍ର ରଜନୀ

କେବେ କରାଇବ ଅନ୍ତ

ଶୋଇଯିବି ପ୍ରଭୁ ଛଅ ଖଣ୍ଡ କାଠରେ

କାନେ ଶୁଭୁଥିବ ଗୀତା ଭାଗବତ ।