ଜନମ ଭୂଇଁ ଏ' ମାଟି ମାଆ

ଜନମ ଭୂଇଁ ଏ' ମାଟି ମାଆ ମୋର ସରଗ ତା' ସରିନୁହେଁ,

ଗଗନ ପବନ ଧୂଳି-ମାଟି ଆଜି ଭାରତ ମହିମା ଗାଏ ।(ଘୋଷା)

ନାଚି ନାଚି ଯାଏ ଟିକି ଝରଣାଟି କାଚକେନ୍ଦୁ ଜଳଦେଇ,

ନାହିଁ ଭେଦଭାବ ତା' ମନେ ଗରବ ସଭିଙ୍କୁ ଯାଏ ସେ ଛୁଇଁ ।

ଭାରତ ଜନନୀ ଗୌରବ କାହାଣୀ କାନେ କାନେ କହିଯାଏ ।

ଜନମ ଭୂଇଁ ଏ' ମାଟି ମାଆ ମୋର ସରଗ ତା' ସରିନୁହେଁ । (1)

ମୋର ଜନନୀର ନଦୀ ଗଳାହାର ଜାଣେନା ସେ ଧର୍ମ ଜାତି,

ଜଣଙ୍କର ନୁହେଁ ସଭିଙ୍କର ସିଏ ଏହି ମୋ ମାଆର ନୀତି ।

ଏ' ଦେଶର ପାଇଁ ଅମୃତ ବରଷି କାଳିମାକୁ ଧୋଇନିଏ ।

ଜନମ ଭୂଇଁ ଏ' ମାଟି ମାଆ ମୋର ସରଗ ତା' ସରି ନୁହେଁ ।(2)

ରତନ ଭଣ୍ଡାର ମୋ ଦେଶ ସାଗର ଛୁଇଁଛି ଚରଣ ତା'ର,

କେତେ ଛୋଟବଡ଼ ପର୍ବତ ପାହାଡ଼ ମାଟି ମାଆ ଗନ୍ତାଘର ।

ଜନମ ଭୂଇଁ ଏ' ମାଟି ମାଆ ମୋର ସରଗ ତା' ସରି ନୁହେଁ । 3)