ହସି ଉଠିବ ଏ ମହୀ

କେଡ଼େ କଉଶଳେ ଗଢ଼ିଛନ୍ତି ଧାତାଏ ଆନନ୍ଦମୟ ସୃଷ୍ଟି,

ତା' ଭିତରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମାନବ ଜୀବନଧନ୍ୟ ତାଙ୍କ କୃପା ଦୃଷ୍ଟି ।

ଅମୃତପ୍ରତିମ ଜୀବନ ଅଟଇ ଅମୂଲ୍ୟ ଅତୁଲ୍ୟ ସଦା,

ସୁଖ, ଦୁଃଖ, ହସ, କାନ୍ଦ, ମିଶାମିଶି ମିଛ ନୁହେଁ ଏହା କଦା ।

ଅପୂର୍ଣ୍ଣ କାମନା, ଦେହ ପୀଡ଼ା ଆଉ କ୍ଳେଶମୟ ପରିସ୍ଥିତି,

ଜୀବନକୁ କରେ ଅତି ଦୁଃଖମୟ ଲାଗଇ ଅସହ୍ୟ ଅତି ।

କର୍ମକରି ଯେବେ ସଫଳତା ମିଳେସୁସ୍ଥ ରହେ ଦେହ ମନ,

କାମନା ପୂରିଲେ ହସ କୌତୁକରେ ଆପେ ବିତିଯାଏ ଦିନ ।

କା' ଜୀବନେ ଭଲା ନାହିଁ ଦୁଃଖ କ୍ଳେଶରୋଗ ବଇରାଗ କିଛି,

ତଥାପି ଯେ ବିଦ୍ୟା, ବୁଦ୍ଧି, ଜ୍ଞାନ ବଳେମାନବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହୋଇଛି ।

କଥାରେ ଅଛି ପା' ଘର କରିଥିଲେ ପଥର ପଡ଼ିଲେ ସହି,

ଆନ ହିତ ଲାଗି କରମଟି କଲେ ହସି ଉଠିବ ଏ ମହୀ ।

ସୁଖରେ ଅଧିର ବିପଦେ କାତର ନୋହି କରିଯିବା କାର୍ଯ୍ୟ,

ବିଭୁଙ୍କ ନାମକୁ ସ୍ମରଣ କରିଲେଦେବେ ସୁଖ, ଶାନ୍ତି, ଧୈର୍ଯ୍ୟ ।